آشنایی با دانشوران/ نقش بزرگ یک مسلمان در آبادانی مناطق مرزی چین Introduction and review

"سیاست نرمش به محض آن که سید اجل به منطقه یون‌نان رسید، امیر مقیم آن ایالت «تسونگ توهولو» به تحریک گروهی از اطرافیان، سلاح برگرفته و به آن گمان که سید أجل بزودی دست وی را از حکومت آن سامان کوتاه خواهد کرد به رویارویی وی پرداخت اما سید با حفظ خونسردی و متانت، پسر بزرگ خود ناصرالدین را نزد او فرستاد تا برایش توضیح دهد، که وی به دستور امپراتور راهی محل شده است و قصد گرفتن قدرت از دست او را ندارد با این اقدام، امیر تسونگ توهولو قانع شد و خشمش بتدریج فرو نشست و سرانجام اطرافیان خود را به خاطر مشکل‌آفرینی و افشاندن بذر اختلاف میان او و سید أجل، سرزنش کرد. زمانی که والی ایالت شنسی ـ سیچوان بود، در همان سه سال اول دوره حکومت وی شمار ساکنان این منطقه رو به افزایش نهاد و تولید محصولات کشاورزی رشد کرد و اقتصاد شکوفا شد. زمانی که وی متوجه می‌شود راههای ارتباطی و پست زمینی و دریایی منطقه چندان عقب مانده است که رسیدن نامه یا فرمان امپراتور از پایتخت چندین ماه و گاه یک سال به درازا می‌کشد، با جدیت تمام به احداث جاده‌ها و چاپارخانه‌ها اقدام می‌کند، بدین منظور جاده وومنگ (چاوتونگ جدید) را احداث می‌کند، که عامل بزرگی در دگرگونی شرایط ارتباطات میان ایالتهای یون‌نان، سیچوان، و قویچو به‌شمار می‌آید. نخستین مدرسه سید شمس‌الدین به ایجاد زمینه‌های رشد فرهنگی در مناطق مرزی عنایت خاص داشت و به همین منظور اولین مدرسه را که نخستین برگ تاریخ فرهنگ تعلیم و تربیت آن منطقه را رقم می‌زد، در قسمتی از زمینهای زیر قلمرو عبادتگاههای آئین کنفوسیوس تأسیس کرد، تا در کنار رسیدن به این هدف، با گرفتن اجاره بهای این زمینها، هزینه‌های آموزشی مدرسه را نیز فراهم آورد."