"البته ممکن است یک مقداری این غیر قابل اجتناب باش که انسان نخست بواسطه ارتباط نزدیک و مانوسی که با محیط کار و خانواده و دوستان و غیره خود دارد،بطور طبیعی از اینهمه متاثر میشود و حق هم همین است«البته تا جائی که اینها تافته جدا بافته‌ای نباشند و بتوانیم انها را بعنوان عضوی از جامعه به معنای عام آن بحساب بیاوریم)درس دیگری که ما میتوانیم از متون قدیم بگیریم و در راس آنها،قرآن و نهج البلاغه و سخنان ائمه هدی، این است که اصل محکم و متشابه بودن را پیوسته موردنظر داشته باشیم اصلی که بی شک همه قدما از قرآن به وام گرفته‌اند.
البته اگر هنرآموزی بخواهد این تز را دنبال کند و هنرش باقی نماند،قدم نخست انست که خود دارای چنین دید وسیع و همه‌جانبه و درک عمیق و عالی از مسائل باشد و در شرائط خاصی با آن حال و هوا(که به هرکس نمی‌دهند)قرار بگیرد و بقول شریعتی شهید،این‌چنین شخصی باید قلم زند مگر آنکه کار دیگری نتواند بکند و به ناگزیر به قلم رجوع کند،نه اینکه از مثنوی مثنوی فقط حجم‌اش را ببیند."
(
, 
, 
)
