و راست گفتن عادت کن زبان را Journal Article

"تفسیر و مفسران وراست گفتن‌ عادت کن زبان را ترجمه و تفسیر قرآن کریم از اواخر قرن سوم هجری آغاز شده،زیرا همانطور که در شماره 021،در قسمتی از مقدمه ترجمه تفسیر طبری اشاره‌ شد،ترجمه قرآن تا زمان سامانیان مجاز نبوده است و در این زمان از عالمان و فقها،فتوای ترجمه قرآن گرفته شده است. آنچه از این تفسیر باقی مانده تنها عشری از قرآن کریم است یعنی از سوره«الکهف»تا سوره«الفرقان». از مولف این اثر چیزی آشکار نیست و تنها این را می‌دانیم که او از اهل سنت بوده و قرآن مجید را به شیوه مفسران عامه در قرن چهارم و پنجم‌ با بی‌طرفی تفسیر نموده است. در اینجا ذکر قسمتی از این تفسیر پارسی برای نمونه و آشنایی با نثر آن آورده می‌شود: «پند دادن داوود(ع) مر سلیمان را(ع) گفت:یا پسر،از مزاح کردن دور باش،که منفعت آن اندکی است،و باشد که میان دوستان دشمنی افگند."