شعر - Journal شعر Literature and art

Poet: مبارز، ابوالفضل ؛ سید موسوی، اطهر ؛ مهدی نژاد، امید ؛ عسگری، حامد ؛ روشان، حسن ؛ صفربیگی، جلیل ؛ حسن لی، کاووس ؛ شکارسری، حمید رضا ؛ دلبری، حسن ؛ معتمد، رضا ؛ نیکوکار، رضا ؛ ولدبیگی، سحر ؛ علیمحمدی، سینا ؛ صالحی، اسکندر ؛ نیکو، طیبه ؛ چشامی، عباس ؛ کاکایی، عبدالجبار ؛ سعیدی راد، عبدالرحیم ؛ نظرآهاری، عرفان ؛ مؤدب، علی محمد ؛ عبداللهی، ناصر ؛ میرافضلی، سید علی ؛ بدیع، علی رضا ؛ سپاهی، علی رضا ؛ قزوه، علی رضا ؛ سالاروند، فاطمه ؛ یوسفی، فریبا ؛ بزم آرا، محبوبه ؛ جعفری، محمد امین ؛ نعمتی، محمد حسین ؛ ترکی، محمد رضا ؛ عبدالملکیان، محمد رضا ؛ سعید، محمد شریف ؛ قاسمی، محمدضیاء ؛ کاظمی، محمد کاظم ؛ جهان دار، مهدی ؛ فرجی، مهدی ؛ فیض، ناصر ؛ ایمانیان، نرگس ؛ هدایتی، یاسر ؛

شعر بهار 1389 - شماره 69 (‎13 page(s) - From 128 to 140 )

Keywords: شعر بهار عشق آب آسمان غزل مرگ درد دریا شهر

Machine summary:

"این نامه‌ها به بال کبوتر نمی‌شود باج و خراج بایدمان داد،بی‌شمار گفتی که در اوایل اسفند می‌رسی اسفند،ماه آخر سال است و اوج کار اسفند نامه‌ای است که تمدید می‌شود آری،اگر که یار شود بخت و روزگار اسفند کودکی است که تعطیل می‌شود از پشت میز می‌رود آخر به پشت دار اسفند پسته‌ای که مادر می‌آورد تا بشکند به مزد و نشیند به انتظار اسفند دختری است که آسوده می‌شود از درد زندگی به مداوای انتحار اسفند لوحه‌ای است که آماده می‌شود در دفع چشم زخم بزرگان روزگار گفتی«قطار خرم نوروز می‌رسد» نوروز را نداده کسی راه در قطار نوروز،گرم کوره و نوروز پشت چرخ نوروز مانده آن طرف سیم خاردار پرسیده‌ای که«سال فراروی،سال چیست؟ نومید بود باید از آن یا امیدوار» وقتی‌که سال،سال کبوتر نمی‌شود دیگر چه فرق می‌کند اسپ و پلنگ و مار؟ این خرمی بس است که سنجاق می‌شود بر سر رسید کهنۀ من برگی از بهار تا شعر تازه‌ای بنویسم بر آن ورق از ما همین دو جمله بماند به یادگار {%{Jمهدی جهاندار گیسو به هم مریزJ}ای راز آسمانی خورشید مرتبت گیسو به هم مریز إذا الشمس کورت ای بی‌کرانه،ای پر از ابهام،ای بزرگ دریاصفت،کویرصفت،آسمان‌صفت هنگامه‌ی بهار جهان با تو دیدنی‌است بی‌تو نه من نه عشق نه دنیا نه آخرت گیسوی تو قیامت کبری است مهربان جشمان تو نهایت دنیاست عاقبت بر من که می‌رسی کمی آهسته‌تر برو دستم نمی‌رسد به بلندای دامنت قط برای مهربانی خدا تو را برای مهربانی آفریده است خدا برای عاشقان چه نقشه‌ها کشیده است تو سیب نورسیده ای تو خنده‌ی بهاری، که در میان یک انار سرخ تازه چیده است نگاه می‌کنم به آن پرنده‌ی مهاجر گمان کنم حکایت دل تو را شنیده است خدا شب آفرید با همه ستاره‌هایش چه چادری برای قامت شما بریده است خدا غم آفرید و شادی آفرید اما تو را فقط برای مهربانی آفریده است ر هوای حوا شادی پیاپی خنده‌ی دمادم جان هفت دریا بی‌بی دو عالم در قیام موسی در قنوت عیسی در در رکوع نوح و در سجوده آدم در نگاه سارا هاجر است هاجر در هوای حوا مریم است مریم کوه در تکاپو دشت در هیاهو زیر بار عشقش پشت آسمان خم خسته‌خسته صحرا تشنه تشنه سقا داستان لیلا قصه‌ی محرم در پی تو بودم سایه‌ی تو گشتم تا تو می‌نشینی با تو می‌نشینم بی‌بی دو عالم جان هفت دریا خنده‌ی پیاپی شادی دمادم مازی که تویی کرب‌وبلا قصه‌ای از پیچ و خم گیسوی تو چشمه‌ی خورشید تویی؛کرب‌وبلا سوسوی تو آه مبادا به جفا سر ببرندش ز قفا کرب‌وبلا،کرب‌وبلا،کرب‌وبلا،آهوی تو ماه شکسته است دلش،آه ز مشک خجلش آمده تا یک نفسی تازه کند پهلوی تو کودکی آشفته‌تر از چادر غارت شده‌ای خیمه ندارد؛چه کند..."