فلسفه ای برای آیندگان (کاسیرر و نظریه پردازی برای فلسفه فرهنگ) Journal Article

"کاسیرر بر تفاوت 2 عرصه وجود و معنا تاکید دارد و معتقد است ضرورت فهم انسانی ایجاب می‌کند میان واقع و ممکن تمایز قائل شود و تنها عقل برهانی‌ انسان است که قادر به طرح و درک امر ممکن است. کاسیرر در کتاب«رساله‌ای در باب انسان‌ خود»در این رابطه می‌نویسد:«اندیشه فلسفی‌ به وسیله تنوع نامحدود تصاویر اساطیری و اصول‌ دینی و صورت‌های زبان و آثار هنری،یگانگی آن‌ عمل کلی‌ای را که تمام این فراورده‌های فرهنگی‌ از آن ناشی می‌شود،نشان می‌دهد و به اثبات‌ می‌رساند و در اینجاست که اسطوره و دین و هنر و زبان و حتی علم به منزله برداشت‌هایی متفاوت‌ از یک ماده و موضوع مشترک به شمار خواهند آمد و وظیفه فلسفه این است که این ماده و مضمون را قابل حس‌شدن و فهمیدن کند». او با وجود تحققات گسترده و عمیق و بررسی‌های همه‌جانبه،کامل و جامع حول موضوع‌ فرهنگ،اعتراف می‌کند که همه قلمروهای آن‌ را پوشش نداده است و در این باره معتقد است که‌ فلسفه صورت‌های سمبلیک نمی‌تواند و نمی‌کوشد که یک نظام فلسفی باشد.... وی با این وجود معتقد است‌ که روشنگری از نظر محتوا کاملا میراث قرن‌ها پیش است که با فرمی کاملا نو ارائه می‌شود و فرم‌ جدیدی از اندیشه فلسفی را می‌آفریند. روشنگری در واقع با روح‌ نظام مشکل دارد و معتقد است که این روح به جای‌ زندانی کردن و مقید کردن فلسفه در محدوده‌ آموزه‌های خشک و اصول تحول‌ناپذیر،باید به‌ آزادی حرکت کند تا پایه‌های بنیادی واقعیت را کشف کند؛یعنی عم به فرم اجسام طبیعی بپردازد و هم به فرم امور معنوی."