تضمین غزلی از حافظ Literature and art

"از سر برون نمودن عشق است خود محال‌ خونم بخور!که هیچ ملک با چنان جمال‌ از دل نیایدش که نویسد گناه تو ما را همیشه مایه‌ی این تاب و تب تویی‌ اسباب فکر روز تویی ذکر شب تویی‌ در کام ما حلاوت قند و رطب تویی‌ آرام و خواب خلق جهان را سبب تویی‌ زان شد کنار دیده و دل تکیه‌گاه تو عشق و ولای دوست بود دین و مذهبم‌ رندم و یا که گمرهم این است مشربم‌ نامت به هر طریق هماره است بر لبم‌ با هر ستاره‌یی سروکار است هر شبم‌ از حسرت فروغ رخ هم‌چو ماه تو دوری است وه!که جمله اسیر هوا شدند از بهر نفس خویش جدا از خدا شدند اهل زمان نگرچه به هم بی‌وفا شدند!"