Abstract:
ظهور فنآوری جدیدی به نام تویتر، بحثهای دامنهداری را درباره فواید و زیانهای این فن آوری در بین افراد مختلف به وجود آورده است. نویسنده در این مقاله ضمن پذیرش برخی از انتقادهای منتقدان این فن آوری، با مقایسه تویتر با دیگر فن آوریهای ارتباطی و تأکید بر اهدافی که در پشت ابداع این فن آوری است، سعی دارد محسناتی را برای آن قائل شود و منتقدان را متقاعد کند که میتوان در کنار سایر ابزارهای ارتباطی، این ابزار را نیز در حد و جایگاه خود مورد استفاده قرار داد.
Machine summary:
"طنزپردازان تلویزیونی، جان استوارت و استفن کلبرت اخیرا (در زمانی که من سرگرم کار روی این مقاله بودم) خدمات میکروبلاگینگ را دست انداختهاند و گفتهاند که این سایت به سطح جدیدی از قابلیت دیده شدن دست یافته است، حتی با وجود اینکه این فن آوری در حال تبدیل شدن به هدفی سهلالوصول برای صاحبنظرانی است که آماده دست انداختن آخرین ابزارهای «خود اطلاع رسانی» هستند.
این کار میتواند شبیه کوچک شمردن یک گفتوگو با بیرون کشیدن بخشهایی جداگانه از آن باشد، به جای در نظر گرفتن اینکه چگونه طیفی از فعالیتها در آن مکالمه نقش دارد: برقراری تماس با دیگران، به اشتراک گذاشتن ایدهها، ارتباط زدن به بلاگ پستها، مشارکت کردن در حداقلها یا هر چیز دیگر.
من جدا علاقهای به طرح این ادعا ندارم که تویتر شکلی از شعر است، اما زیتچیک به این سمت حرکت میکند که متنهای ضعیف تویتهای پیش پا افتاده را گونهای هنری برای یک استاندارد غلط یا نامربوط فرض کند: درست مثل اینکه احتمال دارد با تویتهایی مواجه شویم که نه شباهتی به سبک نثر همینگوی یا فالکنر داشته باشند و نه همه شعرهای آثار بزرگ ادبی.
حتی اگر ما خریدار این استدلال نباشیم که تویتر شکلی ازهایکو است، این را میتوان پذیرفت که تویتر به خودی خود یک گونه نگارشی است که در آن به طور بالقوه باب مکالمات درباره دیگر اشکال نگارشی گشوده میشود.
بله، اولین عکس از فرود هواپیما بر روی رودخانههادسون ممکن است به «تویت پیک» پست شده باشد، اما این کار آنچنان گسترهای ندارد که گردآوری فکتهای اولیه دارد: چیزی در اینجا در حال رخ دادن است و ما باید آن را مستند کنیم."