ریشه های ملی و فرهنگی من و شما: نگاهبانان آتش Journal Article

"عده‌ای معتقد هستند که این نام از نام‌ فرماندار یا ساتراپ آن سرزمین که در زمان حمله‌ اسکندر به ایران در زمان حکومت داریوش سوم‌ هخامنشی،به نام«اتورپات»یا«آذرباد»بود،گرفته‌ شده است. اما این گنج ما را چه کسانی حفاظت و حمایت‌ نموده‌اند؟طی این همه سال(که برای از یاد بردن‌ چون غمت را نتوان یافت مگر در دل شاد ما به امید غمت خاطر شادی طلبیم فرهنگ و آداب و سنن نیاکانمان کاملا کافی است)، چه شد که ما هنوز صاحب این ثروت بی‌پایان‌ هستیم؟در آن زمان که گویا مهم‌ترین دغدغه‌ انسان،پیشبرد و پیشرفت فناوری و مهارت زندگی‌ بوده است،در آن زمان که همه به فکر دستیابی‌ به قله‌های ترقی جامعه بشری بودند،در آن زمان‌ که پادشاهان جز کشورگشایی و پیشرفت نظامی‌ و سلطنتی،رویایی در سر نداشتند،چه کسانی‌ مسئولیت نگاهبانی از این ثروت بی‌پایان و بی‌نظیر را بر عهده گرفته بودند؟آیا آنها هم مانند نگاهبانان‌ دروازه‌های ملل در تخت جمشید،بی‌سر و صدا و بدون داشتن هیچ ادعایی به امر خطیر نگاهبانی از ریشه‌های این مردم و این سرزمین پرداخته‌اند؟آیا زمانی رسیده است که از این کار خسته شده باشند؟ آیا زمانی رسید که نگاه انان متوجه امر دیگری شده‌ باشد؟آیا تاکنون شده است که لحظه‌ای خواب و یا خستگی بر چشمان باز و روشن آنان غلبه کرده‌ باشد؟؟؟ محال است چنین شده باشد،که اگر این‌گونه بود امروز صاحب آنچه که هستیم نبودیم. اگر هژیر رزم‌زن،پهلوان دژبان‌ افسانه‌ای ایران،اسفندیار رویین‌ تن،شاهزاده بی‌مانند این سرزمین، بزرگانی چون سام نریمان،زال زر، تهمتن رستم دستان،گیو و گودرز و قباد و دیگر پهلوانان ایران،زندگی‌ خود را وقف نگاهبانی از خاک و شرف‌ و آزادگی ایران کردند،این نگاهبانان‌ گمنام،در کنار آن پهلوانان،وظیفه‌ حفاظت از گنج‌های فرهنگی و بومی‌ ایران را بر عهده گرفتند."