مجله خانه دانشجویی: آسیب های اجتماعی زندگی دانشجویی: کجا بره پرنده؟ Journal Article

"به نظرت این یک‌ عیب نیست که بعد از چهار سال یک بار هم از خیابان‌های شهری که در آن درس‌ می‌خوانی،قدم‌زنان رد نشده باشی؟باور کن اصلا اشکالی ندارد اگر آخر هفته با دوستانت بروی ورزشگاه و یه بار هم که‌ شده فوتبال را در استادیوم آزادی ببینی. از گرسنگی کشیدن و دردهای مختلف را تحمل کردن که بهتر است یا اگر باز هم‌ غروری برایت مانده و باز هم نمی‌توانی‌ غذای دانشگاه را بخوری،بهتر است‌ فکر اساسی به حال خودت کنی(مثلا به جای درس خواندن کتاب آشپزی‌ بخوانی)وگرنه کارت به چهار سال‌ نمی‌کشد و خیلی زودتر از این حرف‌ها گرسنگی و 001 جور درد و مرض دیگر از پا درت می‌آورد. سنی که از آن به بعد مسوولیت تمامی اعمال و تصمیم‌گیری‌ها بر عهده خود شخص‌ گذاشته می‌شود،اما یک مشکل وجود دارد؛جوانانی که با رسیدن به سن‌ هجده سالگی وارد دانشگاه می‌شوند باید پاسخگوی‌ اعمالی باشند که در برابر بسیاری از آن‌ها حق انتخاب ندارند؛پاسخگویی در مورد حق انتخاب‌های محدودی که به فرد تحمیل می‌شود،نباید چندان عادلانه‌ باشد!خوابگاه‌های دانشجویی همواره‌ در معرض مراقبت‌های ویژه فرهنگی و حتی امنیتی هستند."