مجله دروغ: کارآگاه دروغ سنجی شویم: دستبندهایی بر دروغ Journal Article

"ناگفته نماند که وقتی کرد و کار تلویزیونی‌ مخاطب را به سوی دیگر منابع خبری براند،مسوولیت‌ هر دروغ و دبنگی که در این فرایند از سوی دیگر رسانه‌ها به خورد مخاطب داده شود،بینی و بین الله‌ بر گردن اوست!از آنجا که اعمال هر آدمی-ببخشید تلویزیونی-به‌طور طبیعی علاوه بر محیط بیرون،بر درونش هم تاثیر می‌گذارد،با اولین دروغی که خدای‌ ناکرده گوشی از تلویزیونی بشنود یا چشمی از آن‌ ببیند،تازه اتفاق‌های عجیب و غریب در پشت صحنه‌ی‌ خود جعبه‌ی جادویی آغاز می‌شود و رویدادهایی‌ سلسله‌وار برای پنهان کردن آنچه هست و نشان دادن‌ آن به صورت آنچه نیست آغاز می‌شود؛رویدادهایی‌ مثل کلوزآپ‌های پشت هم از رویدادهای درحال‌ اتفاق،استفاده از تصاویر آرشیوی با علامت برنامه زنده، درست کردن کلاژی از اخبار بی‌ربط و باربط به جای‌ پرداختن به واقعیت رویدادها،قبول زحمت چیدن‌ صدجور سناریوی پیچیده با چهره‌های ماسک‌زده و بزک کرده،جلب توجه مخاطبان به زبان بدنی(همان‌ body language فرنگی‌ها)آن‌ها که زبانشان مجبور به گفتن چیزهایی است که نمی‌خواهند بگویند اما رسانه اصرار دارد که بگویند و از اینها هم جالب‌تر باز کردن شیر آب بر روی دیگ سریال‌ها و نشان دادن صد جور برنامه‌ی ریز و درشت آشپزی و گوبلن‌دوزی و مرواریدبافی برای طفره رفتن از نشان دادن و گفتن‌ درباره‌ی چیزی که مخاطب منتظر شنیدن و دیدن‌ درباره‌اش است!دیگر تو بخوان حدیث مفصل از این‌ انشای درباره تابستانی خود را چگونه گذراندید تا به‌ پایان ببریم طنز گزافه‌گویانه درباره‌ی اتفاق‌هایی که‌ برای همه عناصر یک ارتباط رسانه‌ای در هر فصل‌ از سال،سبز بهار،سرخ تابستان،زرد پاییز یا سفید زمستان،ممکن است رخ بدهد وقتی که دروغ به یکی‌ از عناصر جدید ارتباطات با واسطه‌ی رسانه‌ها بدل و به‌ پنجه‌ی آقای لاسول اضافه شود!"