Abstract:
وجود پیوستگی و ارتباط موضوعی آیات درون یک سوره از ویژگیهای قرآن کریم باشد،که بیتوجهی به این امر،قرآن را از اعجاز در بیان تهی جلوه میدهد.شرط ورود به این بحث جمعآوری قرآن در زمان حیات پیامبر(ص)و توقیفی بودن چینش آیات است،که این مطلب با استناد به ادله اربعه مورد تأیید فریقین میباشد. در این تحقیق به بررسی تناسب آیات ومحورهای موضوعی در سوره مبارکه«طه»به عنوان نمونه پرداخته شد، تا گامی کوچک و ناچیز باشد در جهت رد نظریهای که آیات قرآن را پراکنده و محتوای آن را گسیخته و فاقد ارتباط معنوی میدانند،و تأییدی بر اعجاز بیانی قرآن.
در سوره مبارکه«طه»نیز اگر چه مطالب متفاوت و متعدد میباشد،اما در حقیقت از زوایای مختلف به یک مطلب پرداخته شده است و با یکدیگر مرتبط و متناسب میباشند.چنانچه در این سوره آیه: «
إلا تذکرة لمن یخشی
»(طه3/)بیانگر روح مطالب سوره میباشد و سراسر سوره این تذکرها به صور گوناگون بیان شده است که با دستهبندی آیات،ذیل این عنوان محورهای معنایی سوره نیز مشخص میگردند.
Machine summary:
"ک به زحیلی،التفسیر المنیر، 512/61؛بستانی،پژوهشی در جلوههای هنری داستانهای قرآن،ترجمه موسی دانش،/2صص 34-24) امر مهم دیگری که در این رسالت باید محقق شود عبارت است از:نجات بنی اسرائیل از استثمار و شکنجه و آزار فرعونو دعوت آنها به توحید یکتاپرستی و برگرداندن آنان به سرزمین مقدسی که خداوند مقرر نموده بود.
(طه37/) در مرحله بعد-(طه97/-77)-دو صحنه با بیانیمختصر اظهار میشود،تا بشارت و آرامشی برای صاحبان دعوت باشد و خداوند در این آیات میفرماید:به موسی وحی کردیم که بدون اینکه کسی متوجه شود،شبانه بنی اسرائیل را از مصر بیرون ببر به واسطه عصا-معجزه الهی-راهی خشک را در میان دریا برای آنان ایجاد کن و به او امنیت و آگاهی دادیم که از دسترسی فرعون و غرق شدن در دریا نترس.
ک به زمخشری:97/3) تناسب آیات[89-08] این آیات مربوط به آخرین فصل سرگذشت موسی(ع)میباشد که خداوند برخی از نعمتهای خود را بر بنی اسرائیل ذکر مینماید،از جمله اینکه از دست قبطیان نجاتشان داد و در سمت راست وادی طور میعادی برایشان نازل فرموده و سپس این فصل با داستان سامری که مردم را به وسیله گوسالهپرستی گراه نمود،پایان مییابد.
»(طباطبایی:242/41)>نتیجه در بررسی تناسب آیات سوره مبارکه«طه»چنین به نظر میآید که آیه«الا تذکره لمن یخشی[طه 3/]»بیانگر روح مطالب سوره میباشد،و این تذکرها به صورتهای گوناگون در سراسر سوره-در محورهای معنایی-بیان شده است که عبارتند از: آیات[8-1]تذکری است به پیامبر(ص)که صاحب رسالت میباشد و نباید خود را به خاطر هدایت مردم به مشقت اندازد و اینکه این رسالت از جانب پروردگاریست که آفریننده جهان هستی است و علمش بر آن احاطه دارد."