ویلیام شکسپیر - Journal گلستانه Introduction and review

"سوداگران در شهری که فرجود روی می‌دهد،سوداگران برپا می‌کنند کیوسک‌های خویش را پهلو به پهلوی هم در راستای خیابانی که سراسر از دیداریان پر است کالاهای‌شان را به نمایش می‌نهند و شگفت‌زده می‌نگرند به خریداران خرفت چلیپاهای کوچک و دستگردها و خرت‌پرت‌های ریز حتی شیشه‌های پلاستیکی که نگاره‌ای از مدونا هستند سرشارند از آب شفابخش. بیماران بر روی تخت روان‌شان،چلاق‌ها برفراز چرخک‌های‌شان سوداگران استوار گردانده‌اند بر باور آنان آیینی را که خود مایه دلخوشی است‌ برپایهء آن‌که درمانگر است و نجات‌بخش. امواج قرین‌شان به رقص آمده بودند؛ لیک موج‌های رخشان در نشاط پیش روی ایشان‌ خجل: شاعر کجا تواند که دلشاد نباشد، از چنین مصاحبی فرح‌بخش: می‌دیدم و همچنان می‌دیدم اما خردکی اندیشیدم‌ که از این تماشاخانه مرا چه اندوخته بوده است: چراکه بارها هنگامی که در بسترم آرمیده‌ام در آن حال که فارغم یا که اندیشناک آن‌ها چشم دلم را،که موهبت خلوت‌گزینی‌ست، روشن می‌کنند؛ و آن‌گاه قلبم از شعف مالامال می‌گردد، و همنوای نرگسان مست می‌رقصد."