Abstract:
هدف از این مقاله تبیین نزول نفس و سازگاری آن با نظریه جسمانیة الحدوث میباشد. در ادامه بحث مبحث خزائن الهی مطرح میگردد. در نهایت، بحث به آنجا میرسد که در عین حال که نفس در سیر تحول ماده به وجود میآید و به بدن تعلق میگیرد با نزول آن از عالم ملکوت منافاتی ندارد، زیرا نزول بیانگر وجود ملکوتی نفس میباشد که غیر از وجود طبیعی آن است. در یک نگاه کلی همه موجودات طبیعی علاوه بر وجود طبیعی یک وجود ملکوتی دارند که وجود طبیعی رقیقه آن محسوب میشود
Machine summary:
"دقت و تدبیر در این آیه راهکار خوبی را در توضیح تعامل نظریه هبوط نفس و جسمانیه الحدوث بودن آن ارایه میدهد و آن عبارتست از ظهور اشیاء به وسیله قدر از اصلی که قبل از شمول و احاطه قدر داشتهاند، زیرا ظاهر جمله « و ان من شیء» با در نظر داشتن عمومیتش که از سیاق نفی استفاده میشود این است که هر موجودی قبل از ظهور در مرحله قدر در خزاین الهی وجود اشته است و از آن خزاین بعد از تقدیر نزول نموده و تعین پیدا کرده است، مگر چیزهایی که سیاق آیه آن را استثناء کرده است و آن عبارت از موجودی است که مشمول کلمه «نا» و کلمه «عند» و کلمه «خزائن» بوده باشد و غیر از اینها تمامی دیدنیها و ندیدنیها مشمول این عام هستند چون موضوع حکم در آیه شریفه کلمه «شیء» است و کلمه مذکور از عمومیترین الفاظ است که هیچ فردی از موجودات از دایرۀ شمول آن بیرون نمیماند، مثلا شخص زید یک فرد انسانی است؛ آیه شریفه برای این فرد خزینههایی نزد خدای سبحان اثبات میکند، حال باید ببینیم معنای خزینهها از یک فرد زید چیست و چگونه از این فرد آدمی نزد خدا خزینههایی وجود دارد؟ خدای تعالی این «شیء» را نازل از ناحیه خود میداند و نزول معنایی است که مستلزم یک بالا و پایینی و بلندی و پستی مانند آسمان و زمین میباشد و چون به وجدان میبینیم که زید مثلا از جای بلندی به جای پستی نیفتاده میفهمیم منظور از انزال، انزال معمولی که مستلزم فرض پستی و بلندی باشد نیست بلکه مراد از نزول خلق اشیاء میباشد."