فیلمنامه تنها مشکل سینما نیست Journal Article

"اگر داستان و فیلمنامه از مبنای درستی برخوردار باشد؛قطعا با کارگردانی‌ صحیح،عوامل به نتیجه‌یی مطلوب دست پیدا می‌کنند اما اگر مبنای فیلمنامه، مبنایی درست نباشد،قطعا آن‌چه روی پرده دیده می‌شود،موجب دلسردی‌ مخاطب می‌شود و چون مخاطب امروز سینمای ما،مخاطبی نکته‌سنج و دقیق است،این دقت را در جای جای یک فیلم مدنظر دارد. از این تعریف چنین برمی‌آید که در پس هر فیلم‌ خوب،یک نویسنده‌ی خوب وجود داشته اما واقعیت در سینمای ایران این‌ است که اگر فیلمنامه‌یی خوب،به درستی کارگردانی نشود،باز متهم اصلی‌ فیلمنامه‌نویس است. یعنی اگر فیلمساز نتواند فیلمی خوش‌ساخت اکران‌ کند،باز هم فیلمنامه‌نویس به عنووان خاطی معرفی می‌شود در صورتی که‌ هیچ کس نمی‌پرسد اگر فیلمنامه‌یی خوب نبوده،چه‌طور کارگردان،ساخت‌ آن را پذیرفته است؟ مسئله‌ی اصلی در طرح این موضوع چیست؟آیا مسئله این است که‌ ما به واقع نویسنده‌ی خوبی نداریم یا این حرفه هنوز جایگاه واقعی خود را پیدا نکرده است؟واقعیت امر این است که فیلمنامه‌نویسانی که شغل‌ اصلی‌شان فیلمنامه‌نویسی است،اندک هستند."