ابوالحسن داوودی از سینمای علمی - تخیلی و ارتباط و تأثیرات اجتماعی آن می گوید (بخش اول): سینمای علمی - تخیلی یک گونه نیست، یک نگرش است Conversation and interview

"معذرت می‌خواهم،همان طور که فرمودید وسعت سینمای مورد اشاره چنان گسترده است که وقتی می‌گویید سینمای علمی- تخیلی با پیدایش سینما آغاز شد،ناچارم این توضیح را بخواهم‌ که چه بعدی از این نوع سینمایی را مد نظر داریم؟ اولین فیلم‌های سینمایی که ساخته شد به نوعی نمایش‌های علمی-تخیلی‌ بودند که سعی داشتند با فاصله گرفتن از واقعیت‌های موجود در جامعه و پدید آوردن ویژگی‌های بصری ویژه،که اصولا از فکر و ایده و تخیل فیلمساز برمی‌خاست،رجوعی دیگر گونه به همان واقعیات اجتماعی داشته باشند؛ گرایشی که به تدرج در روند تکامل سینما پیچیده‌تر،گسترده‌تر و متنوع‌تر شد تا این‌که به شکل امروزی رسید،به گونه‌یی که امروزه هیچ گونه‌یی را نمی‌توان سراغ گرفت که دارای چنین تنوع موضوعی و البته کاربردی باشد از ویژگی‌های سینمای علمی-تخیلی آن است که ضمن ایجاد سرگرمی و تفریح،این قابلیت را هم دارد که به موضوعات جدی‌تر،نسبت به گونه‌های‌ دیگر،با عمق بیش‌تری بپردازد تا جایی که حتی می‌بینیم منعکس‌کننده‌ی‌ بدیع‌ترین و شگفت‌انگیزترین اندیشه‌ها و تفکرات بشری می‌شود؛یعنی به‌ همان اندازه که می‌توان تفکرات مذهبی را در این نوع فیلم‌ها سراغ گرفت، می‌توان جدیدترین دیدگاه‌های فلسفی،علمی،روانشناختی،اجتماعی و حتی‌ سیاسی را بسیار وسیع‌تر و صریح‌تر از فیلم‌های اجتماعی،واقع‌گرایانه و دیگر گونه‌های سینمایی مشاهده کرد."