سرمقاله: گسترش همزبانی و همدلی Editorial

"زبان فارسی که از قرن چهارم به بعد تا اواخر عهد صفوی نقش و فایده‌ای عظیم‌ در گسترش اسلام و ترویج فرهنگ اسلامی و ایجاد همدلی میان اقوام مسلمان آسیا و تقویت هویت قومی و دینی ایشان داشته است،یک چندگاه بر اثر اهمال حکومت‌ها و مداخلات بیگانگان در امور مردم منطقه و بی‌خبری مردم از دسایس و توطئه‌های‌ اهریمنی استعمارگران،از صحنه خارج شد و پیوند ارتباط میان ملت‌ها گسیخته‌ گردید،تا در سال‌های اخیر از برکت تحقق انقلاب اسلامی ایران و تغییر معیارهای‌ ارزشی و دگرگونی در ساختار حکومت‌های کشورهای منطقه،بار دیگر در مقام یک‌ ابزار فرهنگی برای کسب هویت قومی و دینی در جهان و وسیله ارتباط با برادران‌ هم‌نژاد و هم‌کیش،مورد توجه قرار گرفت و گام‌های سازنده و موثری در این جهت‌ برداشته شد که در ایران تشکیل«شورای گسترش زبان و ادبیات فارسی»و انجام‌ فعالیتهای گوناگون فرهنگی در معنای خاص کلمه،از جمله انتشار مرتب نامه پارسی‌ از آن جمله است."