باور کن - Journal نگین Literature and art

"«آفتاب و دستهای‌ مجدلیه» (به تصویر صفحه مراجعه شود) روزی که از دست رفتم‌ آفتابی بود... برادر،دلم تنگ است‌ و یاد چشم‌های خوب تو یاد شهادت است. آیا من بخشوده خواهم شد زیرا که بسیار عشق ورزیده‌ام؟ برادر،دلم تنگ است‌ و یاد اعضاء خوب تو یاد شهادت است. روزی که از دست رفتم‌ آفتابی بود و پرنده‌ای ساده‌ امید در من بست... روزی که از دست رفتم‌ اعضاء خوب تو یادم بود، اما پرهای پرنده‌ای ساده‌ -که از کنار بیمارستان‌های عمومی گذشت‌ به معجونی آغشت‌ که بوی سنگین داشت... بگیر روزی که خواستم بمیرم‌ دندانهایم جوانه زدند و پرنده‌ها را خودسرانه صدا کردند. پرنده‌ای امید در من بست‌ و دندانهایم را کودکانه بوسید من هرچه او خواست شدم * برادر،دلم تنگ است‌ و به از دست رفتنم‌ مثل قایق کوچکی‌ که در یک روز آفتابی‌ وقتی به خورشید لبخند میزد غرق شد، نگاه میکنم... دلم تنگ است‌ و یاد اعضاء خوب تو یاد شهادت است."