Abstract:
قرآن،کتاب انسان سازی است.کتابی برای هدایت انسان به سوی سعادت و کمال و کتابی که انسان فرو رفته در ظلمت ها را به سوی نور،هدایت می کند.قرآن بدون عترت و عترت بدون قرآن نمی تواند به غرض و فلسفه وجودی خود دست یابد.ارتباط میان عترت و قرآن دو سویه است.از طرفی قرآن اهل بیت را والاترین انسان ها معرفی می کند و از سویی آگا ه ترین انسان ها به معارف و حقایق قرآن،اهل بیت(ع)می باشند.در این میان ارتباط میان قرآن و سجاد(ع)،آن چنان عمیق و وثیق است که می توان این دو را،دو وجه از یک حقیقت دانست.در این مقاله بر آنیم که بخش های مختلفی از سخنان ایشان را که به توصیف قرآن پرداخته است،مورد بررسی قرار دهیم.
Machine summary:
"(فراز هفتم) امام زین العابدین(ع)در جای دیگری می فرماید: »…و نور هدی لا یطفا عن الشاهدین برهانه…اللهم فکما جعلت قلوبنا له حمله… فصل علی محمد الخطیب به و علی آله الخزان له واجعلنا من یعترف بانه من عندک،حتی لا یعارضنا الشک فی تصدیقه…؛و آن را نور هدایتی قرار دادی که پرتوهایش از پیشاروی نظاره گران،خاموش و بی فروغ نگردد…خداوندا!پس،همان گونه که قلب های ما آل محمد(ص) را حامل آن قرار دادی،پس بر همان خطیب یعنی خطاب شده و نیز خطاب کننده با قرآن و بر آل او،خزانه داران علوم جاودانه آن،درود فرست و ما را از کسانی قرار ده که(با داشتن دانش قرآن)اعتراف می کنند که آن(قرآن یا پیامبر)از جانب تو است،تا بدان پایه که در تصدیق او پذیرش حقانیت آن،هرگز گرفتار تردیدی نشویم…«.
7 فراز پنجم از دعای امام به این موضوع اشاره دارد: »اللهم إنک أنزلته علی نبیک محمد صلی الله علیه و آله مجملا،و ألهمته علم عجائبه مکملا،و ورثتنا علمه مفسرا،و فضلتنا علی من جهل علمه،و قویتنا علیه لترفعنا فوق من لم یطق حمله؛خداوندا!همانا تو قرآن را بر پیامبرت محمد ـ که درود خدا بر او و خاندانش باد ـ بدون تفصیل و شرح نازل کردی و علم به شگفتی هایش را به صورت کامل،به او الهام کردی و علم آن را تفسیرشده،به ما ارث دادی و ما را بر کسی که به علم آن نادان بود، برتری بخشیدی و ما را بر(دریافت)آن قوت دادی،تا بدین سبب بر کسی که طاقت تحمل آن را نداشت،رفعت بخشی«."