Abstract:
قرآن کریم،خود و همه کتابهای آسمانی را کتاب هدایت انسان معرفی میکند و گاه برای تحقق این هدف از گزارههای علمی استفاده مینماید.
یکی از گزارههای علمی قرآن،اشاره به«وجود موجود زنده در آسمانها»است.
در این مقاله مسئله حیات در آسمان از نظر قرآن بررسی میشود.بر این اساس،ابتدا تاریخچه وجود حیات در آسمانها و آنگاه رابطه قرآن و علوم تجربی و سپس دیدگاه کیهانشناسان در این باره بیان و دلالت آیات قرآن بررسی میشود.بخش پایانی مقاله هم به ذکر نمونههایی از احادیث گویای وجود حیات در آسمان اخصاص مییابد.
این مقاله نشان میدهد که قرآن کریم وجود حیات در آسمانها را پذیرفته و قبل از علم روز،نظریهپردازی علمی کرده است.
Machine summary:
"این مقاله نشان میدهد که قرآن کریم وجود حیات در آسمانها را پذیرفته و
اکرم صلی الله علیه و اله و ائمه علیهم السلام نکتههایی در باب تفسیر این دسته از آیات آمده است.
اشاره به وجود حیات در آسمانها،یکی از احتمالات در تفسیر آیه است.
«این آیه صریح است در اینکه در آسمانها نیز موجود زنده وجود دارد.
پیش از آنکه دلالت این آیات در وجود موجودات هوشمند در آسمانها
اما با توجه این واژه که به معنی جهان نیز آمده است و جمع آن با«ین»،
این آیه میتواند بر وجود زمینهای دیگر مثل زمین ما دلالت داشته باشد که
در جهان هستی وجود دارد و در آنها موجوداتی مثل موجودات این زمین هستند.
آنگاه این حدیث را در تأیید سخن خود را ارائه میدهند: «شخصی از امام رضا علیه السلام در مورد آیه 7 سوره ذاریاتو السماء ذات الجبک
این نکته نیز قابل ذکر است که«علامه طباطبایی»حدیث امام رضا علیه السلام را
اما در مورد وجود عاقلی،چون انسان،در آن زمینها قطعیتی حاصل نمیکند و فقط احتمال حیات را در آنها،به صورت ضعیف مطرح میکند.
بنابراین این آیات،صحت تفسیر اول را از آیه(مثل بودن در تعداد)و نیز تعدد
خدا را ره یگانگی میپرستند و برای آنها زمینی غیر از این زمین خلق میکند که
در این روایات به تعدد عوالم اشاره شده است.
همین روایت،از پیامبر صلی الله علیه و اله و امام علی علیه السلام نیز وارد شده است.
در مورد روایت اول که حضرت علی علیه السلام را برتر از اهل آسمانها و زمینها معرفی میکند،میتوان گفت:باید مناسبتها و شباهتهایی میان آنها وجود"