تصویر به مثابه یک استعاره - نقدی بر نمایشگاه ثمیلا امیر ابراهیمی در نگارخانه ماه Introduction and review

"بی‌شک در این آثار ابزار تصویری دیگر کولاژ -نقاشی نیست(آن‌طور که در بسیاری از آثار پیشین ایشان‌ چنین بود)،بلکه این نقاشی است که در این مجموعه خود را به عنوان رسانهء موردنظر نقاش به رخ می‌کشد؛اما برخورد نقاش‌ با این ابزار آن‌گونه نیست که انتظار یک مخاطب است،شاید این‌ عمق معنایی و صمیمی آثار امیرابراهیمی نیاز داشت به صورتی‌ به مراتب قدرت‌مندتر مجهز شود؛بافت‌های بسیار ساده، یک دست و غیر اندام‌وار درختان مهم‌ترین عاملی است که شاید در این مجموعه،مخاطب را پس می‌زند؛سادگی تکنیکی این‌ آثار باعث شده هزار توهای امیر ابراهیمی یک لایه و"درون دستی‌" شوند؛برخلاف بعضی از آثار این مجموعه،ما شاهد آثاری‌ هستیم که در آنها نه فرم انتخابی هنرمند دارای ساختاری غنی و ممتاز است و نه برخورد نقاش با این فرم ساده دارای پیچیدگی‌ نقاشانه(تصویر 2)؛در هر حال،برخلاف بعضی از آثار قابل تأمل‌ این نمایشگاه،مخاطب با آثار ساده‌ای نیز روبه روست؛اینجاست‌ که وانهادگی صورت آثار در قبال معنا محوری آنها آشکار می‌شود؛ بدیهی است،انتظار از امیر ابراهیمی بالاتر از این است و بی‌تردید نقاش هزار توها در مجموعه‌های بعدی خود،انتظار مخاطبانش را بیش از بیش برآورده خواهد کرد."