Abstract:
ابن سکیت اهوازی از امام رضا(ع) سؤالاتی درباره اختلاف ماهوی معجزات انبیاء
کرده است. در این نوشتار دیدگاه آن بزرگوار درباره شرایط متغیر زمان و اینکه باید معجزه
متناسب با آن شرایط باشد، مورد بررسی قرار میگیرد. برحسب شرایط متغیر زمان،
معجزه حضرت موسی ابطال سحر ساحران، و معجزه عیسی درمان بیماران و زنده کردن
مردگان و معجزه پیامبر اسلام(ص)، قرآن بود. قرآن معجزهای است باقی و جاودانی و
کلامی است که همواره پاسخگوی عقول پیشرفته و مترقی انسانهاست.
Machine summary:
"ابن سکیت که از ادبای بزرگ عصر خویش و متخصص و متبحر در زبان عرب است، قرآن را خوب شناخته و به عظمت آن، به خوبی پی برده و اعجاز آن را ـ مخصوصا در فصاحت و بلاغت ـ خوب درک کرده و به همین جهت میخواهد بداند که چرا معجزه موسی، اژدها شدن عصا و ید بیضاء و معجزه عیسی احیاء مردگان و بینا شدن کوران مادرزاد و بهبود پیسها و معجزه پیامبر بزرگ اسلام در کلام و بیان است و آیا مردم همیشه باید از معجزه استفاده کنند یا راههای دیگری نیز برای اثبات نبوت وجود دارد؟ روایت را مجلسی در بحار الانوار (17/210) و کلینی در کافی نقل کردهاند.
از همین کتاب، نقل میکنیم: حسین بن محمد(1)، از احمد بن محمد سیاری(2)، از ابو یعقوب بغدادی(3) نقل کرده است: ابن سکیت به امام رضا(ع) عرض کرد: «چرا خداوند، موسی بن عمران را به عصا و ید بیضاء و ابزار سحر و عیسی را به ابزار (ابطال) طب و محمد(ص) ـ را به کلام و خطبهها برانگیخت؟» امام فرمود: «هنگامی که خداوند موسی(ع) را برانگیخت، بر مردم عصرش سحر غالب بود.
اما قرآن کریم در میان هزاران معجزه و انواع گوناگون آن، معجزهای است که چه از لحاظ فصاحت و بلاغت و چه از جنبههای دیگر، برتر از ادراکات حسی است و به همین جهت با عقول مردم سروکار دارد، چنین معجزهای در بستر زمان، پایدار و همیشگی و جاودانی است و هرگز کهنه نمیشود.
پیامبر با هزاران معجزه محسوس، عقول ناپخته را اشباع کرد و با معجزه معقول قرآنی، راه را برای پختگی عقول گشود و به همین جهت، امام رضا(ع) فرمود: در این زمان، حجت عقل است."