سخن نخست: جلوه های بینش و بصیرت Editorial

"در این راستا،انسان در مسیر دست‌یابی به چنین کمالاتی،از بدو خلقت و آغاز حیات دنیوی پیوسته خواستار یاور صمیمی،حامی‌ حقیقی،مربی و راهنمایی دل‌سوز بوده است؛ازاین‌رو در طول‌ تاریخ،گل سرسبد اینان،یعنی معصومین(ع)برای هدایت بشر براساس یافته‌های الهی و عمل به حق مبعوث شده‌اند؛معصومینی‌ که هریک از دیگری گرامی‌تر،پربارتر،نازنین‌تر و پررنج‌تر است. و اندوه بزرگ،داغ‌دیدگی زینب(س)از این‌همه تیغ‌کشی بر چهره‌ و پیکر خانواده و دوست‌داران پیامبر است که آن نیز آهی سوزان، سیلی‌ای کوبنده،و دردی کشنده است،و پیامبر چنین روزی را دیده‌ بود که بارها فرموده بود:«ان الحسین مصباح الهدی و سفینة النجاة و این‌گونه است که می‌بینیم خانواده‌ی حسین(ع)با همه‌ی نشانه‌های‌ خانواده‌ی متعالی،کشتی نجات همه‌ی کسانی می‌شود که خواستار رهایی از گرداب‌ها و توفان‌های واژگون‌ساز هستند،و احترام به‌ خانواده،هم‌چنین روابط بین افراد در اولین کانون جامعه‌پذیری انسان‌ در عاشورا در بستری از عشق و عقلانیت،الگویی درخشان را نه‌تنها برای شیعیان،که برای بشریت به دست می‌دهد."