Abstract:
هدف این تحقیق بررسی رابطة دینداری با میزان شادمانی در بین دانشجویان است. برای انجام تحقیق حاضر، تعداد 756 دانشجو به روش نمونهگیری خوشهای مرحلهای از بین دانشجویان دانشگاههای آزاد اسلامی منطقة دو انتخاب شدند. سپس مقیاس عمل به باورهای دینی (معبد) و پرسشنامة شادمانی آکسفورد دربارة آنها اجرا شد. پس از جمعآوری دادهها، فرضیههای تحقیق با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t آزموده شدند. نتیجه نشان داد که بین دینداری و میزان شادمانی رابطة مثبت و معنادار وجود دارد (P<0/01). رابطه دینداری و میزان شادمانی در بین دانشجویان مذکر قویتر است؛ این رابطه در بین دانشجویان مجرد و متأهل متفاوت نیست. میزان دینداری افراد مؤنث از افراد مذکر بیشتر است؛ اما تفاوت معناداری بین میزان شادمانی آنها وجود ندارد. همچنین نتیجة تحقیق نشان داد افراد متأهل در مقایسه با افراد مجرد دیندارترند؛ اما بین میزان شادمانی آنها تفاوت معناداری وجود ندارد.
The purpose of this study، is reviewing the relationship between religiosity and happiness levels among students. For doing this study، 756 students were selected by the stage cluster sampling، from the Islamic Azad University of region 2. After that the scale of practice of religious beliefs (Temple) and the Oxford Happiness Questionnaire was applied to them. After collecting data، the research hypotheses، were tested using Pearson correlation and t test. Results showed that the relationship between religiosity and happiness level is positive and significant(P<0/01). Relationship between religiosity and happiness level is stronger among male students; the relationship between the married and unmarried students is not different. Female rates of religiosity are more than males، but significant differences between their happiness do not exist.
The result showed that married people، compared with singles، are more religious، but significant difference between their happiness levels does not exist.
Machine summary:
"بنابراین، فرضیة دوم تحقیق تأیید میشود و با 95 درصد اطمینان میتوان نتیجه گرفت که رابطة دینداری و میزان شادمانی در دانشجویان مذکر و مؤنث متفاوت، و این رابطه در پسران قویتر است.
بنابراین، فرضیة سوم تحقیق رد میشود و میتوان نتیجه گرفت رابطة دینداری و میزان شادمانی در دانشجویان مجرد و متأهل متفاوت نیست.
همچنین نتیجة این تحقیق با نتایج تحقیقات زیادی که نشان دادهاند افرادی که زیاد در فعالیتهای دینی شرکت میکنند یا افرادی که گزارش میدهند دین جنبة اصلی زندگیشان است و گرایش دارند که سلامت ذهنی نسبتا بالا 218 نشانههای افسردگی نسبتا کمتر و زندگی نسبتا طولانیتری 220 از همتایان کمتر مذهبیشان داشته باشند، همخوان است.
آزمون فرضیة سوم تحقیق نشان داد رابطة دینداری و شادمانی در بین دانشجویان مجرد و متأهل متفاوت نیست؛ به این معنا که شادمانی افراد مجرد و متأهل به یک اندازه به دینداری آنها وابسته است.
آزمون فرضیة پنجم تحقیق نیز نشان داد تفاوت معناداری بین میزان شادمانی افراد مذکر و مؤنث وجود ندارد.
آزمون فرضیة هفتم تحقیق نیز نشان داد که بین میزان شادمانی افراد متأهل و افراد مجرد تفاوت معناداری وجود ندارد.
American psychologist, V55, 2000 Peterson, & Huang, B, The effect of religious- spiritual coping on positive attitudes of adult Muslim refugees Kosovo and Bosnia, The international Journal for the psychology of religion, V13, 2003.
Religiousness and the trajectory of self- rating health across adulthood, Personality and social psychology Bulletin, Vol, 31, No 3, p."