Abstract:
دارای اهمیت زیادی است؛ زیرا از لحاظ حقوق داخلی فقط احوال شخصیه ایرانیان شیعه
تابع قانون مدنی ایران است و احوال شخصیه سایر ایرانیان غیر شیعه تابع مقررات مذهبی
میباشد.از لحاظ حقوق بینالملل خصوصی نیز، طبق ماده 7 قانون مدنی، اتباع خارجه مقیم
ایران از حیث احوال شخصیه تابع قانون دولت متبوع خود میباشند.باوجود این، نظریات
حقوقدانان یا دکترین حقوقی ایران درباره مفهوم و قلمرو موضوعی آن، یعنی این که کدام
موضوعات ازجمله مسائل مربوط به احوال شخصیه محسوب میشوند، باهم اختلاف دارند.بنابراین، لازم است مفهوم احوال شخصیه و موضوعات مرتبط با آن روشن شود تا قانون
صالح حاکم برآن نیز معلوم گردد.
Machine summary:
"دراین مورد که نکاح از موضوعات احوال شخصیه است، بین حقوقدان اختلافی نیست و فقط بعضی از پدیدههای جدید، مانند زندگی مشترک و پیوند همجنسی است که میتوان در نکاح محسوب نمودن آن مناقشه کرد که هرکدام جداگانه بررسی میشود: الف)قرارداد زندگی مشترک قرارداد زندگی مشترک، عبارت از قراردادی است که طرفین آن، غالبا دو جنس مخالف میباشند، و توافق مینمایند که باهم زندگی نمایند، بدون اینکه رابطه حقوقی آنان نکاح محسوب و یکی زوجه و دیگری شوهر نامیده شود و یا بدون اینکه طرفین قصد انشا قرارداد نکاح نمایند، بلکه هدف و قصد آنان از انشای قرارداد، زندگی مشترک و زادوولد تحت عنوان یک قرارداد نامعین است و به علت مخالفت آنان با آثار نکاح، به انشای چنین قراردادی اقدام مینمایند.
بنابراین، این سؤال مطرح میشود که اگر دو ایرانی دارای دین و یا مذهب متفاوت بخواهند باهم ازدواج نمایند، چه مقرراتی یا کدام یک از مقررات قابل تصور در حقوق ایران برای حکومت بر نکاح آنان مناسب است قانون مذهب زن و یا مقررات مذهب شوهر و یا قانون ملی کشور؟ ازمیان این احتمالات، ضعیفترین وجه، قانون ملی کشور است؛زیرا به استناد قانون اساسی و نیز ماده واحده رعایت مقررات و آداب دینی ایرانیان غیر شیعه در مورد احوال شخصیه، قانون ملی کشور مطلقا صلاحیت حکومت بر نکاح غیر شیعه را ندارد، اعم از اینکه مقررات مربوط به دین و یا مذهب آنان باهم مطابق یا مغایر باشد."