کانت به روایت هیدگر Public speaking

"در این قسمتها در درجهء اول سعی می‌کند نشان دهد چگونه مسألهء ما بعد الطبیعه‌ و اساس آن به صورت نقادی عقل محض درآمده است،یعنی او رابطهء بسیار نزدیک‌ میان نقادی عقل محض و احیای ما بعد الطبیعه می‌بیند و مقدمتا می‌خواهد بداند کلا ما بعد الطبیعه،در سنت قدیم از افلاطون و ارسطوگرفته و تا ولف چه معنائی داشته‌ است؟به نظر او از ابتداء در طرح مسألهء اصلی فلسفه یک ابهام به وجود آمده است‌ و آن از عدم تفکیک میان دو مفهوم اصلی یعنی وجود3و موجود4ناشی شده است، یعنی از ابتدای قلمرو وجود«انتولوژیک‌5»با قلمروز موجود«انتیک‌6»خلط شده‌ است. مسأله فقط شرایط تطابق عین و ذهن است و همین مسألهء اصلی‌ کانت است،یعنی سؤال دربارهء اینکه احکام تألیفی ماتقدم چگونه ممکن است؟ یعنی اثبات و ثبوت چگونه برهم منطبق می‌شود؟به نظر هیدگر کانت خاصه در چاپ اول کتاب خود متوجه مسألهء اصلی ما بعد الطبیعه شده است و آن را خوب‌ طرح کرده است. جهان تابع‌ فاعل شناسا نیست ولی شناخت جنبهء تألیفی دارد و این تألیف در نزد انسان انجام‌ می‌گیرد به همین دلیل به نظر هیدگر بحثی که کانت در کتاب خود حدودا در یازده‌ صفحه اختصاص به شاکله‌سازی‌61داده است مهمترین و مرکزی‌ترین قسمت کتاب‌ او است. به نظر هیدگر مسألهء اصلی فلسفه کانت،احیای اساس ما بعد الطبیعه است به‌ معنائی که در اینجا مورد بحث قرار گرفت و صرف‌نظر از اینکه تفسیر او از فلسفه‌ کانت درست یا غلط باشد باید گفت روش کار او و نحوهء تحلیل او در حد بسیار بالایی است. تفسیر هیدگر از فلسفه کانت به هر طریق به معنائی ما بعد و ورای منطق‌ است به همین دلیل آیا می‌توانیم بگوئیم که هیدگر در تحلیل خود از فلسفهء نقادی کانت‌ به سنتهای عرفانی خاص آلمانی از نوع بویمه‌42و گل‌52و یا بادر62و غیره بازگشته‌ است؟به نظر می‌رسد که جواب این سؤال منفی باشد."