برف و خاک - Journal کلک Literature and art

"فکر کردی پس کی‌ بود که به من گفت گلوی شوهرت خانه‌ی بیوه‌ی‌ حاج اسدا... گفتم: «حالا برو دختر ت ت ت ات رو برا یکی دیگه‌ وسمه سرمه کن!» زینب ترکه دست و پایش را دراز کرده بود، پشت در غسالخانه. ننه آقا می‌گوید: «پیرخر،آخر عمری بچه می‌خواستی‌ چه‌کار!» زینب ترکه می‌گفت: «چارتا مرد گرفته بودنش که خودش رو نندازه تو قبر. » ننه اکبر گفته است: «حالا هم اگه اقدس خانوم نجنبه و جاری‌اش را نبنده به ریش حاج امیری،ممکنه‌ که زیر سر شوهر خودش بلند بشه. » زینب ترکه خاک چادرش را تکاند تو صورتم‌ و گفت: «حالا نشسته‌ای این‌جا که چی؟خواهرت‌ سر زا رفت ننه. سه روز پیش که هوا خیلی سرد و برف زیادی روی زمین نشسته بود، اتومبیلی سفید،نمره تهران،با زنی سرخ‌پوش تصادف کرد و گریخت؛قفسه‌ی سینه‌ی زن ترکید و خون، لباس زن را پوشاند. راننده‌ی قبلی که نویسنده‌ی این داستان است(و حالا مرده)بسیار ترسیده بود."