شعر - Journal کلک Literature and art

"حالا من!بزرگ شده‌ام می‌توانم ساعت بر دستم را با قراری که با میترا دارم تنظیم کنم می‌توانم عاشق باشم و بزرگ را آن‌قدر بزرگ بنویسم تا هرکس ببیند و فکر کند راستی این بندر هم عجب جایی‌یه چه چیزهایی که نمی‌شه دید دیدن هم دارد ردشدن جاپا گذاشتن بر این ضمایر که می‌توانند جانشین کسی هم نشوند شدی شدم شد چه‌طور جمع می‌شوند در همین ساعت که من می‌توانم درست یک ساعت قبل همه روزنامه‌ها نامه‌ها روزها سر بزنم به دیوار؟مثلا همین‌که این گورستان را هم طور دیگری بخوانیم گ را برداریم که بگذاریم ما!آن‌وقت هم که کودک بودیم به دبستان نرفتیم به گورستان رفتیم نشان به نشانی آن‌که تو هم می‌دانی بندر چه جگرها له شد چه دارهایی که برپا شد چه سکوت‌هایی که دنبال تابوت‌ها نرفتند ما من و تو!هم رفتیم با فاصله‌های خاص هر یکی‌مان من فا را بلند کرده بودم و تو هم له را و ص هم که در این میان نمی‌دانم گریه می‌کرد یا گم شد بندر عباس-28/7/92 با«دو»از سیم اول‌1 (به تصویر صفحه مراجعه شود) به سیم آخر زدی یک نت گم شد."