میراث غیرت سرخ Journal Article

"» این رشادت به این خاطر هنوز سر زبان‌ها و در دل‌ها مانده است که در جنگ‌ بیست و یکم و بعد از تار و مار شدن مردان‌ ایل بهمنی که فقط تفنگ برنو در دست‌ داشتند،یوسف هم مثل پدر و مادر و برادرها و خواهرهایش،امان‌نامه و قرآن‌ ارسالی سرهنگ اورنگ میرزا را باور کرد و ناهار را با سرهنگ و افسرهای او خورد؛تا بعد از آن،سربازان به دستور سرهنگ، خانواده‌ی خان را از پشت به رگبار ببندند و آن‌گاه به کمین‌گاه لورفته‌ی امیر شهریار بتازند و او را دستگیر کنند و زنده‌زنده گچ‌ بگیرند و قامت سفیدش را سر راه چهل‌ پلکان رامهرمز بگذارند-عاقبتی که‌ ای کاش گیوه‌هایم برایش رقم می‌زدند،نه‌ خودم!* (به تصویر صفحه مراجعه شود)"