مقاله: چو عضوی به درد آورد روزگار Journal Article

"مقاله‌ چو عضوی به درد آورد روزگار (به تصویر صفحه مراجعه شود) *عمران صلاحی سر گفت:"چرا من باید به جای همه‌ی اعضای بدن فکر کنم، اعضای دیگر چشم‌شان کور،خودشان بروند برای خودشان فکر کنند. " پاها گفتند:"چرا ما باید یک عمر این هیکل گنده را روی دوش‌ بکشیم. " یک روز صبح،سر و دست‌ها و پاها هیکل گنده را روی زمین‌ گذاشتند و هرکدام برای خود اعلام استقلال کردند و چون‌ همسایه‌ای نداشتند،نتوانستند از آن‌ها بخواهند که استقلال‌شان را به رسمیت بشناسند. چشم‌ها گفتند:"این کله‌ی خراب اگر می‌خواهد جایی را ببیند، خودش ببیند،چرا ما باید جور او را بکشیم. " گوش‌ها گفتند:"ایضا این کله‌ی خراب اگر می‌خواهد صدایی را بشنود،خودش بشنود،به ما هیچ ربطی ندارد. " (به تصویر صفحه مراجعه شود) این گوش به آن گوش گفت:"اگر تو دلت موسیقی سنتی می‌خواهد،من‌ هم دلم موسیقی جاز می‌خواهد. " یک روز صبح چشم‌ها و گوش‌ها و دست‌ها و پاها هم اعلام استقلال‌ کردند و هریک از گوشه‌ای فرارفتند."