یادداشت : مرگ داعیه داری رسید Transit

"در سه صفحه،مجموعه همه اشکالات محتمل در خصوصآئین دادرسی تحریر شده بود،شاگردان آن مرحوم با این روشتقریر و تحریر آشنا بودند که سخن سنجیده می‌گفت ومی‌نوشت و در تصحیح اوراق امتحانی نیز به شرح و تفصیلاعتنایی نداشت و صرفا دقت می‌کرد که دانشجو روح مطلب رادریافته است یا نه؟چون خود او نیز در همان آغاز راه،به علمحقوق به عنوان مجموعه‌ای از فرمولهای صرف در صورت موادقانونی اکتفا نکرد و به تحقیق در روح این قواعد و مبادی آنپرداخت و به همین جهت در ابتدا،کتاب«تاریخ فلسفه حقوق»را منتشر کرد و در پایان راه و چند ماهی پیش از مرگ قسمتدیگر آن کتاب یعنی«فلسفه حقوق»را انتشار داد،و از آنجا درمقام نقد از بعضی مواد جدید آئین‌دادرسی متذکر می‌شد که خلطمبحث و اشتباه،ناشی از عدم توجه به روح یک قاعده و مطلباست اگر«اقرار»یا«شهادت»یا«سوگند»از جمله دلائل استصرفا با جمع شرایطی است که رجوع آن به فلسفه حقوق استو ضمن مقاله خود با طنزی که خاص خود او بود می‌نویسد: «گویا تا دعوائی علیه خود ما به دادگستری اقامه نشود ومدعی با معرفی یک شاهد و اتیان سوگند به شیوه امروزی حکممحکومیت ما را به پرداخت مثلا یکصد میلیون تومان نگیردمتوجه اشکالات وارد بر اینگونه مقررات نمی‌شویم» دوست ناامید من که هر بار این مقالات را می‌خواند،مطابقمعمول میگوید حاصل این نوشته‌ها چیست؟ چه کسی اعتنا می‌کند؟سالی دگر یکی دیگر از این قافلهخواهد رفت و تو باز اندر خم کوچه به نوشتن مطلبی مشابه اینمقاله مشغولی."