Abstract:
هدف: پژوهش حاضر با هدف مطالعه وضعیت پیشرفت تحصیلی و رفتاری دانش آموزان پسر کم شنوای مدارس استثنایی و مدارس تلفیقی استان قم انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع علی – مقایسه ای است. جامعه آماری تحقیق 151 نفر از والدین و معلمان دانش آموز پسر کم شنوای مدارس استثنایی و تلفیقی استان قم بود. با توجه اهداف تحقیق 120 نفر به طور تصادفی و در دسترس به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه دموگرافیک، پرسشنامه ارزیابی و رفتاری راتر و آزمون ماتریس پیش رونده بود. پرسشنامه آزمون ماتریس پیش رونده به منظور تعیین بهره هوشی دانش آموزان و پرسشنامه های دموگرافیک و ارزیابی رفتار راتر A و B به ترتیب به منظور تعیین میزان پیشرفت تحصیلی و نحوه رفتار دانش آموزان در بین معلمین و والدین دانش آموزان توزیع شد تا اطلاعات مورد نیاز از این طریق به دست آید. اطلاعات جمع آوری شده با بهره گیری از روشهای آماری همبستگی و T استودنت تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج تحقیق مبین این است که بین نمرات دانش آموزان استثنایی و تلفیقی در حد از نظر آماری تفاوت معناداری وجود ندارد. اما میزان افسردگی و رفتار ضداجتماعی آنها در حد تفاوت آماری معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: دانش آموزانی که در مدارس استثنایی مشغول به تحصیل بودند، در مقایسه با دانش آموزانی که در مدارس تلفیقی تحصیل می کردند، دارای افسردگی کمتر و رفتار ضد اجتماعی بیشتر هستند.
Objective:The present research is conducted to study the educational achievement and behavioral problems of hearing impaired students (boys) whose study at schools for exceptional student، and customery schools in Qom.
Method: To measure the educational achievement of the students، the average marks of the current year، the past year separately and the total of current and past year were obtained.To conduct the study Causal-Comparative. Method was adopted the demographic data and the Rater behavioral test (A is form form the teachers and B form for parents the parents) were applied.As the students were not able to complet the questionnaire، 30 teacher and 30 parent were selected for sample groups.The resultes showed that there was not a significant difference between the two group of student، but depression in students of schools for exceptional was less than students that were studying in customery schools and anti-social behavior was more in the second mentioned group.
Machine summary:
بر اساس تحقیقی که لوترمن1(3002)در ارتباط با نگرانیهای والدین کودکان آسیب دیدهء شنوایی در آموزش و پرورش ویژه و آموزش تلفیقی انجام داد،به این نتیجه رسیدند که والدینی که کودکان آنها در مدارس ویژه تحصیل میکنند،بیشترین دلواپسیهای آنان در ارتباط با پیشرفت تحصیلی فرزندشان است، در حالی که والدینی که کودکانشان در مدارس عادی به صورت تلفیقی تحصیل میکنند،در ارتباط با عزت نفس و دوستیابی فرزند خود،دلواپسی بیشتری از خود بروز میدهند؛بنابراین میتوان اینگونه ابزار داشت که در مورد ملاکهای لازم برای تلفیق کودکان آسیب دیدهء شنوایی،نظرهای گوناگونی وجود دارد که در مجموع،در سادهترین الگوی کارآمدی آموزش تلفیقی،جهت کودکان آسیب دیدهء شنوایی،باید ویژگیهای دانش آموزان و نحوه تعامل با دانش آموزان دیگر،لحاظ گردید.
دانش آموزان آسیب دیدهء شنوایی که به صورت تلفیقی در مدارس عادی تحصیل میکنند،صدمات بیشتری را نسبت به همتایان خود در مدارس ویژه استثنایی(ناشنوایان)،متحمل میشوند،چون این کودکان خود را با همنوعان عادی خود که مشکل شنوایی ندارند،مقایسه میکنند و اگر در این میان نوع برداشت از خود منفی باشد،تبعات شدیدی برای دانش آموز و خانواده و نظام آموزشی به همراه خواهد داشت؛زیرا از عامل مهم ارتباط(زبان) بیبهره هستند و نمیتوانند احساسات و گفتههای خود را به دیگران تفهیم کنند و همچنین خواستههای دیگران را نیز نمیتوانند درک کند،در این صورت برای پر کردن خلاء به مقابله به مثل به صورت رفتاری میپردازند.
همانطور که نتایج تخقیق نشان میدهد که بین نظر معلمین و والدین در رابطه با وضعیت رفتاری دانش آموزان کمشنوای مدارس ویژه و تلفیقی همبستگی مستقیم و متوسط وجود دارد اما این همبستگی در مدارس تلفیقی معکوس ضعیف است که نتایج پژوهش با یافتههای پژوهش اندرسون و همکاران(5002)همخوانی دارد.