خداحافظ عمو فریدون تنها (به بهانه درگذشت معلم و هنرمند نقاش فریدون مام بیگی) News and reports!

"راستی چه چیزی باعث می‌شود که کسی‌ حسی و یا شی‌ء به دلخوشی زندگی آدمی بدل شود؟مگرچه‌ اتفاقی می‌افتد؟آن هم برای انسان مأیوس و نومید امروز؟ براستی این چه حسی است که کسی را به دوستی نزدیک مبدل‌ می‌سازد؟نمی‌دانم!وقتی به خاطرات گذشته برمی‌گردم،به‌ سال 87،ترم 6 نقاشی دانشکده هنر کرج،به آن اعتصاب‌ گروهی بروبچه‌های نقاشی ورودی 67 برای تغییر استاد،چه‌ کسی باور داشت در دوره‌ای که پر از محافظه‌کاری و ترس‌ است،دوره‌ای که فقط حس می‌کنی که باید برای خشنودی‌ رئیست کار می‌کنی و بس،فریدون مام بیگی قد علم کند و خود را حامی بچه‌ها بداند. بیا باهم بریم‌ یه چایی بخوریم بعدش کار خودش بهت می‌گه که چیکارش‌ کنی و همان شد که گفت: یکی از چیزهایی که مام بیگی به بچه‌ها داد،جسارت بود. بذار شاگرد توی آتلیه‌ات‌ بپلکه،قرار نیست تو چیزی به او بدی،اونه که باید از تو چیز یاد بگیره،حالا فهمیدی آقا پسر!؟ اما خودش خوب می‌دانست که این را گاهی نقض می‌کند،بله‌ شاید هم بیشتر."