Abstract:
در تاریخ اندلس شخصیتها و خاندانهای نامداری وجود داشتند که در سرنوشت این سرزمین تأثیرهای متفاوتی از خود به جای گذاشتند.یکی از این خاندانها،بنی عامر هستند که در نیمهی دوم قرن چهارم،هنگامی که دولت امویان یک دوره اقتدار و عظمت را پشت سر گذاشته بود به گونهای جدی در صحنهی سیاست ظاهر شدند و به زودی زمام امور را در این کشور به دست گرفتند.سه تن از این خاندان در منصب حجابت به مدت بیش از سه دهه، حکمرانان مطلق اندلس بودند در حالی که خلیفهی اموی تحت اختناق آنان هیچ دخالتی در ادارهی کشور نداشت.اما عوامل گوناگونی این اقتدار را به انحطاط بدل ساخت که از آن جمله میتوان استبداد رای در سیاست داخلی،بیپروایی در سیاست خارجی و نادیده انگاشتن قدرت عناصر اصلی حکومت را برشمرد.با این حال عامریان و برخی وابستگان آنها پس از نابودی قدرت سیاسیشان در حکومت مرکزی توانستند چند صباحی به صورت ملوک الطوایفی بر برخی نواحی اندلس امارت داشته باشند که به سبب ضعف سیاسی و نظامیشان به زودی در امارتهای قدرتمندتر استحاله شدند.
Machine summary:
"او در سال 863 هجری به بنای کاخ الزاهره اقدام کرد که پس از اتمام آن در سال 073 هجری،تشکیلات اداری یعنی (1)- salamanca دیوانها و بیت المال را به آن جا منتقل کرد و به کارگزاران ولایتها فرمان داد تا مالیاتها را به آن جا ارسال کنند او همچنین با اقطاع زمینهایی در اطراف مدنیة الزاهره به امیران و وزیران آنان را واداشت تا به دار الملک جدید نقل مکان کنند(ابن عذاری،672/2-872) اقدام دیگر ابن ابی عامر از میان برداشتن رقیبان سیاسی و افراد بانفوذی بود که میتوانستند برای او مزاحمت ایجاد کنند و مهمترین آنان دوست و همراه دیرین او ابو تمام غالب بود.
(ابن ابی زرع،611؛ابن عذاری،972/3)المنصور از این پس تلاش خود را بر نبرد با مسیحیان و سرکوب مخالفان خود متمرکز کرد و تا سال 083 هجری،حدود چهل جنگ دیگر را ترتیب داد و در ضمن آنها شماری از مخالفانش را نیز از میان برداشت از جمله پسرش عبد الله که پس از اختلاف با پدر به نزد مسیحیان شمال گریخته بود ولی طی یکی از نبردهای المنصور به دست سپاهیان او کشته شد.
زمانی که رهبر الفتی حاکم المرید از دنیا رفت قلمرو او یعنی المرید و اوریوله و نواحی دیگر به قلمرو مجاهد افزوده شد(العذری،61)مجاهد در سال 234 هجری درگذشت و مدتی معن بن صمادح تجیبی از طرف عبد العزیز المنصور عامری بر دانیه حکومت کرد تا در سال 634 هجری،پسر مجاهد به نام علی اقبال الدوله حکومت را به دست گرفت(ابن سعید،914؛ زامباور،491)در سال 864 هجری،المقتدر احمد بن هود-امیر سرقسطه-به امارت اقبال الدوله خاتمه داد."