Abstract:
هدف تحقیق حاضر بررسی وضعیت امنیت غذایی کشورهای عضو مرکز توسعه یکپارچه روستایی آسیا و اقیانوسیه است. امنیت غذایی یک مساله چندمعیاره و تبیین آن نیازمند روشهای تصمیم گیری چندمعیاره می باشد. به این منظور در این تحقیق از رهیافت تلفیقی PROMETHEEو AHP استفاده شد. با استفاده از تکنیک AHP ساختار مساله و با استفاده از PROMETHEE انتخاب توابع، مقایسات زوجی و تعیین اولویت انجام گرفت. در مرحله بعد، رتبه نهایی به دست آمده با استفاده از آزمون همبستگی با وضعیت منابع و تولید تطبیق داده شد. اطلاعات مورد نیاز از سازمانهای بین المللی مانند فائو و بانک جهانی جمع آوری گردید. نتایج نشان می دهد که کشور مالزی از نظر «کیفیت و تنوع غذا»، «کمیت و روند مصرف غذا» و «دسترسی اقتصادی به غذا» و همچنین از نظر آثار برنامه های امنیت غذایی در جایگاه اول قرار دارد. همچنین بر اساس معیار ترکیبی امنیت غذایی، کشور مالزی و ایران و تایلند به ترتیب دارای رتبه های اول تا سوم هستند.
Machine summary:
"cificaP eht dna aisA rof tnempoleveD laruR detargetnI no ertneC)PADRIC استفاده متقابل از تجارب عینی و ظرفیتهای دانشی کشورهای عضو برای توسعه روستاها وارتقای کیفیت زندگی افراد به صورت الگوبرداری از تجارب موفق در زمینه توسعه روستایی،امنیت غذایی و تعدیل و پیاده نمودن تجارب موفق در دیگر اعضاست.
با توجه به اینکه EEHTEMORP با هر معیار درابتدای محاسبات،برخورد مجزا و بدون ارتباط با دیگر معیارها دارد،بنابراین،کسب نمرهتفاوت خیلی زیاد در یک معیار،تأثیری در نمره گزینه در معیارهای دیگر ندارد و لذا یکگزینه ایدهآل باید حداقلها را از تمام گزینهها کسب کند و از این نظر نقطه قوتی در برابرروشهایی است که از جمع جبری استفاده میکنند.
این دسته از معیارها بیشتر نمایانگر رشد وتوان تولید غذا در کشورها میباشند و از نظر جبری کمتر تحت تأثیر مستقیم جمعیت قرار دارند و بدین دلیل اندونزی توانسته است رتبه اول را کسب کند و پاکستان نیز رتبه خود راارتقا بخشد(شکل 3).
از طرف دیگر،جابهجایی رتبه کشورهای مورد مطالعه بر اساس«عملکرد امنیت غذایی»در مقایسه با«آثار برنامههای امنیت غذایی»حاکی از آن است کهموضوع امنیت غذایی تحت تأثیر دیگر سیاستگذاریها(مانند سیاستهای فرهنگی و بهداشتی)میباشد و لذا ایجاد یک برنامهریزی سیستمیک برای تحقق امنیت غذایی از مهمترینموارد مورد توحه در لایحه برنامه پنجم توسعه میباشد،پیشنهاد میشود که سیاستگذاری واجرای این بنامه حتما با مشارکت تمام نهادهای مرتبط و ذینفعان انجام گیرد؛در غیر اینصورت موفقیت این برنامه نهایتا در بخش تولید کلان خواهد بود و امنیت غذایی در سطحخانوار نادیده گرفته خواهد شد."