Abstract:
این مقاله به روند ترویج مسیحیت در میان مسلمانان در اواخر قرن نوزدهم و بیستم می پردازد و رابطه آن را نسبت به محرک های جهانی و منطقه ای امپریالیسم غربی با تاکید بر مصر، جایی که میسیونرهای پروتستان انگلیسی- امریکایی فعال بودند، بررسی می کند. هدف نویسنده بررسی این نکته است که چرا مبلغان مسیحی با مقاومت شدیدی از سوی مسلمانان روبه رو شدند، در حالی که تعداد اندکی از مسلمانان به مسیحیت تغییر مذهب داده بودند؟ و چگونه میسیونرها ناخواسته موجب حرکت های ملی ضد استعماری و جنبش های اسلامی در مصر شدند؟ وی سپس با بررسی تاریخ رویارویی فرهنگی از دیدگاه پسا استعماری، به ارزیابی انگیزه های مبلغان مذهبی، تاثیرات اجتماعی، و میراث های گذشته با توجه به تفاوت های موجود در تفاسیر که در میان محققان مسیحی و مسلمان متداول بوده است، می پردازد. در پایان هم نویسنده توجه خواننده را به رساله های ضد میسیونری که مبلغان مسیحی را به عنوان جنگجویان صلیبی جدید معرفی می کردند، جلب می کند؛ مبلغانی که خاطره آنها همواره تهدید نسبت به یک پارچگی جامعه اسلامی را به نسلهای بعدی انتقال می داد.
This article considers Christian evangelization among Muslims in the late nineteenth and twentieth centuries and traces its relationship to the global and local dynamics of Western imperialism. Focusing on Egypt، where Anglo-American Protestant missionaries were active، the article examines why missionaries encountered fierce resistance from Muslim audiences despite the small number of Muslim conversions and how they inadvertently galvanized Egyptian anti-colonial nationalist and Islamist movements. Reflecting on this history of cultural encounter from a postcolonial perspective، the article then discusses the challenge of assessing missionary motives، social influences، and long-term legacies given the sharp differences of interpretation that have often prevailed among Christian and Muslim scholars and polemicists. It draws special attention to an Arabic postcolonial genre of antimissionary treatises that portray Christian missionaries as neo-Crusaders whose legacies have posed a continuing threat to the integrity of Muslim societies.
Machine summary:
"هدف نویسنده بررسی ایننکته است که چرا مبلغان مسیحی با مقاومت شدیدی از سوی مسلمانان روبه‌رو شدند،در حالی کهتعداد اندکی از مسلمانان به مسیحیت تغییر مذهب داده بودند؟و چگونه میسیونرها ناخواستهموجب حرکت‌های ملی ضد استعماری و جنبش‌های اسلامی در مصر شدند؟وی سپس با بررسیتاریخ رویارویی فرهنگی از دیدگاه پسااستعماری،به ارزیابی انگیزه‌های مبلغان مذهبی،تأثیراتاجتماعی،و میراث‌های گذشته با توجه به تفاوت‌های موجود در تفاسیر که در میان محققان مسیحیو مسلمان متداول بوده است،می‌پردازد.
28در بخش‌هایی از جهان اسلام سناریو به این شرح بود که رهبران ملی‌گرا برایاعاده قدرتشان بر فعالیت‌های میسیونرها فشار می‌آوردند و فعالیت آنان را محدود می‌کردند،در حالی که نفوذهای خارجی را به حداقل می‌رساندند؛در همان حال مشتاقانه برای آرام کردنجمعیت‌های مسلمان،قوانین مورد انتظار آنها را به عنوان حامیان اسلام اجرا می‌کردند،وهمچنین در صدد منع ترویج مسیحیت در میان مسلمانان بودند.
50 نزدیک به دهه 1970،با توجه به روحیه ارزیابی انتقادی تحت تاثیر کلیساهای آمریکایی برپروتستان‌ها این سوال مطرح شد که آیا مسیحیتی که میسیونرهای پروتستان در آن سوی آبهاتبلیغ می‌کنند،به علت ارتباط نزدیکشان به فرهنگ آمریکا محدود شده است؟51و سوالعمیق‌تر این بود که آیا میسیونرهای پروتستان انگلیسی-آمریکایی به‌واقع مسیر اعتقادی کلیسارا پی می‌گیرند؟یا به عنوان مسیحیان وابسته به پایگاه‌های ارتباطی کوچک انگلیسی و یاامریکایی هستند که به‌طور سهوی فرهنگ و مذهب خاصی را ترویج می‌دهند که باعث بی‌ثباتیقدرت سیاسی و اقتصادی می‌شود؟52 ارزیابی و تحقیق در میان میسیولوژیست‌ها ادامه داشت،چنان‌که آثار منتشرشده در20 سال گذشته،آزادی بیشتری در مواجه و بررسی تاریخی ابهامات اخلاقی از روابط خارجیامپریالیستی میسیونی را نشان می‌دهد."
(
, 
, 
)
