Abstract:
توسعه ساختار نظامی از نمادهای مشخص حاکمیت پهلوی در دهه 50 ﻫ.ش/70م بود. دولت پهلوی با پذیرش نقش جدید سیاسی و امنیتی، تحت تاثیر مجموعه عوامل به هم پیوسته بین المللی و داخلی به سرعت به کانون توجه غرب تبدیل گشت و به صورت کاملا شتاب آلود به قدرت نظامی عمده ای دست یافت. نتیجه این دگردیسی، افزایش تحرکات و مداخلات نظامی و سیاسی منطقه ای و فرامرزی ایران در دهه واپسین حکومت پهلوی بود. هدف از این نوشتار بررسی نظامی گری و تاثیرات آن بر سیاست خارجی دولت پهلوی دوم است. بر این اساس، بالا رفتن جایگاه نظامی گری در سیاست داخلی و روابط خارجی، با تحمیل هزینه های سنگین مالی و تبعات سوء منطقه ای، روند تضعیف و فروپاشی درونی سیاست خارجی رژیم پهلوی را شتاب بخشید.
Developing the military structure is one of the distinctive features of the Pahlavi dynasty in the 1970s. The Pahlavi government، took new political and security roles affected by some integrated international and internal factors، which rapidly converted into a focal point for the west. The dynasty succeeded in building its military machine. The result was an increase in Iran’s military and political movements and interventions both territorially and extraterritorially، which happened during the last decade of Pahlavi’s reign.
The present article aims at surveying militarism and its effect on foreign policies of the Pahlavi government. Subsequently، adopting militarism as an international and foreign policy، imposed heavy expenses on the regime. Its regional consequences، led to rapid foreign policy disintegration of the Pahlavi regime.
Machine summary:
پژوهشهای تاریخی(علمی-پژوهشی)دانشکده ادبیات و علوم انسانی-دانشگاه اصفهان دورۀ جدید،سال دوم،شمارۀ چهارم(پیاپی 8)،زمستان 1389،صص 78-53 مأموریت نظامیگری دولت پهلوی دوم و تأثیرات آن بر سیاست خارجی ایران دکتر محمد جعفر چمنکار* کیده {IBتوسعۀ ساختار نظامی از نمادهای مشخص حاکمیت پهلوی در دهۀ 50 ه ش70/ م بود.
com تاریخ وصول:89/10/7 تاریخ پذیرش:90/1/23 &%00814ITPG008G% پژوهشهای تاریخی(علمی-پژوهشی)دانشکده ادبیات و علوم انسانی-دانشگاه اصفهان دورۀ جدید،سال دوم،شمارۀ چهارم(پیاپی 8)،زمستان 1389،صص 78-53 مأموریت نظامیگری دولت پهلوی دوم و تأثیرات آن بر سیاست خارجی ایران دکتر محمد جعفر چمنکار* کیده {IBتوسعۀ ساختار نظامی از نمادهای مشخص حاکمیت پهلوی در دهۀ 50 ه ش70/ م بود.
همچنین مجلۀ نیوزویک درشمارۀ 21 مه 1973 م خود در مقالهای با عنوان«غول&%00815ITPG008G% گذرگاه کشتیهای»نوشت:«شاهنشاه ایران از مرکزفرماندهی خویش در کاخ نیاوران واقع بر روی تپههاییکه مشرف به تهران هستند دست به کار نگهبانی وحراست خط حیاتی نفت جهان زدهاند؛نقشی که معظمله از انجام آن بهطور آشکار احساس لذت مینمایند»(اسناد وزارت امور خارجه،جعبه 21،پرونده 3،قسمت 5).
نیوزویک طی مقالهای با اشاره به این موضوعمینویسد: «شاهنشاه بزرگترین ناوگان هاور کرافت جهان رابرپا ساخته است که توانایی مستقر ساختن یک گرداننظام را در ظرف 25 دقیقه در ساحل متعلق به اعراب شاه برای خرید اسلحه به تشکیل ارتشی مجهز انجامیدکه آمادۀ اجرای نقش ژاندارمی و دادن تلفات حتی درآن سوی مرزهای خود بود.
شاه نیز با دفاع از گسترش حضورخود در این منطقه اعلام کرد:«چرا از حضور خود در آمریکا،حالت طرح مارشال پس از جنگ جهانی دوم راداشت،به گفتۀ مقامات ایران برای پشتیبانی از استقلالو تمامیت ارضی پاکستان و تثبیت مرزهای شرقیدولت شاهنشاهی اعطا میگردید(همان،1353/1/11:1 و 6 و 1353/1/12:1).