پست مدرنیسم و فرهنگ تصویری: گسستی در زمان Journal Article

"پس از سرخوردگی‌های ناشی ازناتوانی عصر روشنگری(که ویژگی ممتاز دوران دوران مدرنیته است)درپاسخگویی به نیازهای جامعه‌شناختی،فلسفی،روان‌شناختی وزبان‌شناختی‌شان درصدد بازتعریف،بازسازی و ترمیم این فضایدردآور و بغرنج برآمدند؛دغدغه‌ای که برای رهایی از قفس‌هایآهنین عصر مبتنی بر عقلانیت به وجود آمده بود. حال،قضاوت دربارۀ قدرت پست‌مدرنیسم برای پاسخگویی بهاین سرخوردگی‌ها را تاریخ مشخص خواهد کرد؛زیرا نظریه‌هایپست‌مدرنیسم در فضای روزمرۀ معاصر،که پر از تناقض‌هایگیج‌کننده است،باز هم به‌طور یقین نخواهد توانست پاسخگوینیازهای انسان زیاده‌خواه و البته سردرگم معاصر باشد و همچوننظریه‌های دوران مدرنیته با ناکامی روبه‌رو خواهد شد. در نگاه اولو بسیار ساده‌انگارانه پست‌مدرنیسم،گذشتن از مدرنیسم است؛یعنی آنچه ورای مدرنیسم وجود دارد،اما این تعریف بسیارگیج‌کننده و البته ناکافی است؛زیرا مفهوم پسا یا پست که پیشاز کلمۀ پست‌مدرنیسم می‌آید،مفهومی بسیار مهم به این واژهبخشیده و سبب شده است عده‌ای آن را نتیجه مدرنیسم،عواقبمدرنیسم،زاده مدرنیسم،تکامل مدرنیسم،انکار مدرنیسم یا ردمدرنیسم تلقی کنند. وی به چندین مورد از این حوزه‌ها اشاره کرده و گفتهاست که حوزۀ مهم تقابل میان پست‌مدرنیسم و مدرنیسم درنظریۀ معماری است. ظاهرا این حرف را هم به این خاطر می‌زنند که اگر چنین نبود،خود نوشته‌های ساختارشکن نیز خالی از معنا بود!درحالی‌کهسوسور-در برابر زبان نوشتاری-برای گفتار اولویت قائلبود،دریدا بر اهمیت زبان مکتوب تأکید می‌کرد و توجه را بهویژگی‌های تصویری یا گرافیکی‌اش-یعنی بر چگونگی چاپ،صفحه‌آرایی،فاصله‌گذاری و نقطه‌گذاری-جلب کرد؛علاقه‌ایکه برخی از گرافیست‌ها به ساختارشکنی نشان داده‌اند از همینجا ناشی می‌شود. وی در ضمن دربارۀبرنار تشومی و یروژۀ پارک پاریسی«دولاویلت»و معماری نیزنوشته است،ولی به نظر می‌رسد که آثار هنری بیشتر محملیبوده است برای کارهای ادبی و انتقادی دریدا تا مصنوعاتی بهخودی خود پرمعنا و مفهوم و تاریخی."