پارادایم های سه گانه در حوزه توسعه فرهنگ گرا: فرهنگ مولد و خلاقیت گرا Journal Article

"هنگامی که این چهارچوب‌هادر پی تبیین‌های فرهنگی برمی‌آیند ممکن است با تلقی سرمایۀاجتماعی در حکم جبعۀ سیاه و با توجه بیش از حد به ویژگی‌هایمشهود ساختار اجتماعی،و بدون بررسی روابط قدرت،سرکوب‌هاو طردهایی که براساس آنها روی می‌دهد دچار گمراهی شوند دراین وضعیت،اگر بر آن باشیم که سرمایۀ اجتماعی را از آن گروه ازروابط سیاسی،نژادی و اجتماعی‌ای که این سرمایه را به بافت و زمینهتبدیل کرده‌اند. بهنظر می‌رسد که«فرهنگ به مثابۀ نهاد»،در حکم ابزار اقتدار مشروع وروابط منطقه‌ای قدرت،الگوهایی را برای نظارت بر گروه‌های اجتماعیدر حوزه‌های گوناگون مانند مدیریت منابع طبیعی و سازمان اعتبارعرضه می‌کند؛رد نتیجه،وقتی که فرهنگ در خدمت مداخلاتتوسعه قرار می‌گیرد،نوعی فرایند غیردولتی را نشان می‌دهد کهمشروعیت چشمگیری برای ترویج جامعۀ مدنی و مشارکت در ذیلحکمرانی مناسب،که جامعۀ مدنی سازمان‌یافته را تشویق می‌کند،قائل می‌شود. «فرهنگ به مثابۀ خلاقیت»،هنگامی که بهدرستی شناخته شود،ازآن‌رو مدنظر قرار می‌گیرد که در گروه‌هایغیردولتی پدیدار می‌گردد و بدین ترتیب تلقی این گروه‌ها از فرهنگباعث می‌شود روابط سیاسی و اقتصادی ناسالم و نادرست نقد شوند وصورت‌بندی تازه‌ای از آنها ارائه گردد. تعریف فرهنگ به مثابۀ منبعی سیالو انعطاف‌پذیر،باعث می‌شود برای طرح راه‌های خلاقانه دربارۀمسائل توسعه،به معانی و ساختارهای اجتماعی توجه کنیم،امافرهنگ به مثابۀ خلاقیت به تحلیل بیشتری نیاز دارد تا از این رهگذربتوانیم دریابیم که چگونه فرهنگ به صورت نوعی جعبۀ ابزار برایتفکر و توانمندسازی عمل می‌کند. هنگامی که فرهنگ را به مثابۀ حکمرانی،محصول یا منبع در نظر می‌گیریم،فرهنگ به منزلۀ تفاوت فرهنگیتأثیر خود را در اهداف مدیریتی یا سازمانی توسعه می‌گذارد،هرچند که گاهی دارای پیامدهای اجتماعی-اقتصادی سودمندیبرای مشارکت‌کنندگان است."