اسلام گرایی در تونس: نوگرایی در اندیشه و نخبه گرایی در سازمان Journal Article

"قوانین جدیدی که به رغم مخالفت صریح با نص قرآن،بهتصویب می‌رسید دست‌کم از دو نظر اقدامی نامناسب بود:اولا سببتنها ماندن تونس در منطقه و جهان عرب و اسلام،و جدایی آن ازهمسایگان می‌شد؛ثانیا جنبش میهنی که سرانجام زمان دولت را بهدست گرفته بود در مبارزات خویش،از اسلام در سطح عامۀ مردمبه منزلۀ وجدان و آگاهی عمومی استفاده کرد و بنابراین اکنوناین رفتار فهم‌شدنی نبود. او افزوده است:«ما از درکواقعیت‌ها و تحولات پیرامون خود عاجز هستیم،به همین علتجنبش اسلامی دچار آشفتگی شده و نمی‌تنواند راه صحیح را پیداکند و در نتیجه توانایی پیشرفت نیز ندارد،بدون شک مسئولیتاصلی این عقب‌ماندگی متوجه تفکرات و اندیشه‌های ماست،فقداننظریه‌های ایدئولوژیک و اندیشه‌های استراتژیک محدود باعث شدهاست که جنبش اسلامی محکوم به پیروی از میراث گذشتگانخود و صدور احکام برتری‌جویانه و واکنش‌های پراکنده و موقتیباشد». این وضعیت برای دولت تونس خطرناک بود؛زیرا هم دولتو هم جنبش اسلامی در یک عرصۀ اجتماعی فعالیت می‌کردند ومردم را به سوی خود جلب می‌نمودند. این گروه ذاتانوگرا و اصلاح‌طلب است؛یعنی به منطبق ساختن قوانین اسلامیبرپدیده‌های دوران معاصر معتقد است و مانند محافظه‌کاران بهدیدگاه‌های اسلام سنتی پایبندی قاطعی ندارد،اما به رادیکالیسمنیز تمایل دارد،چنان‌که براثر س یاست‌های دولت تونس از اواخردهۀ 1980 م چنین رویکردی در فعالیت‌های این جنبش نمودیافت. در سال 1989 م قانونی تصویب شد که هرگونه شکل‌گیریاحزاب برپایۀ قومیت،دین،زبان یا منطقه را ممنوع می‌کرد؛از همین‌رو نام این گروه از الاتجاه به«النهضه»تغییر یافت واصلاحات و تحولات گسترده‌ای در آن روی داد،به گونه‌ای که آن رابه یک حزب سیاسی فعال اسلامی تبدیل کرد."