Abstract:
هدف: بررس اثر گیرنده های دوپامینی D۱ هیپوکامپ پشتی بر رفتار شبه اضطرابی القا شده با تحریک یا مهارگیرنده های NMDA در موشهای صحرایی نر.
روش: در این مطالعه، از ماز بعلاوه ای مرتفع ،که یک مدل پذیرفته شده برای سنجش رفتارهای شبهاضطرابی در موشهای کوچک و بزرگ آزمایشگاهی است، استفاده شده.
یافته ها: نتایج نشان دادند که تزریق ۲ میکروگرم بر موشMK۸۰۱ در ناحیهCA۱ اثر ضد اضطرابی القا میکند.تزریق ۰/۲۵، ۰/۵، ۱ میکروگرم بر موش۲۳۳۹۰ SCH به تنهایی اثری بر رفتار شبه اضطرابی ندارد، اما استفاده از همین مقادیر(۰/۵ میکروگرم بر موش) SCH ۲۳۳۹۰ همراه با MK۸۰۱ اثر ضد اضطرابی MK۸۰۱ را تقویت م کیند.از طرف دیگر، تزریق ۰/۶، ۰/۳ میکروگرم بر موشNMDA یا ۳، ۶ میکروگرم بر موشSKF۳۸۳۹۳ باعث القای اضطراب میشود. تزریق مقادیر مختلف SKF۳۸۳۹۳ اثر اضطرابزای MK۸۰۱را تقویت میکند.
نتیجه گیری:یافتهها نشان میدهند که نه فقط هر دو گیرنده NMDA و گیرنده های دوپامینی D۱ در هیپوکامپ پشتی موش صحرایی، در تعدیل اضطراب نقش دارند، بلکه بین آنها یک برهمکنش پیچیده نیز وجود دارد.
Machine summary:
"مطالعات نشانمیدهند که در زمینۀ تعدیل رفتارهای حرکتی،یادگیری و(1)- David (2)- Ansseau (3)- Abraini (4)- Radulovic (5)- Blank (6)- Nijholt (7)- Kammermeier (8)- Spiess (9)- Bast (10)- Zhang (11)- Heidbreder (12)- Feldon (13)- Coutureau (14)- Galani (15)- Jarrard (16)- Casset (17)- Puglisi-Allegra (18)- Imperato (19)- Angelucci (20)- Cabib (21)- Bergink (22)- Van Megan (23)- Westenberg (24)- Goldstein (25)- Rasmusson (26)- Bunney (27)- Roth (28)- Adriani (29)- Vezina (30)- Kim (31)- Tesng (32)- O'Donnell حافظه،بین گیرندههای دوپامینی و NMDA برهمکنشوجود دارد(دل آرکو1و مورا2،2008).
آزمایش دوم:اثر تزریق SCH23390 به ناحیۀ CA1 هیپوکامپ بررفتار اضطرابی(در حضور و غیاب (MK801 نتایج تحلیل واریانس دو طرفه نشان داد که عامل اول MK801 به صورت معنادار در صد زمان حضور دربازوی باز [F(156)-5/38p<0/01] را تغییر میدهد،اما بردرصد ورود به بازوی باز [F(156)-0/74p>0/05] و فعالیت حرکتی حیوان [F(156)-0/37p>0/05] اثرمعنادار ندارد.
نتایج این تحقیقنشان داد که SCH 23390 ،آنتاگونیست گیرندۀ دوپامینی D1 ،با مقادیر استفاده شده در این مطالعه به تنهایی اثری بردرصد زمان حضور در بازوی باز،درصد ورود به بازوی باز وفعالیت حرکتی حیوان ندارد و رفتار اضطرابی را تغییر نمی-دهد،در حالی اکه آگونیست گیرندههای D1 ،یعنی SKF 38393 ،به شدت درصد حضور و درصد ورود به بازویباز را کاهش داده و باعث القای اضطراب میشود.
نتایج این تحقیق مؤید یافتههاییاست که نشان میدهد تزریق آنتاگونیست گیرندههای D1 (1)- Tikonov (2)- Magazanik (3)- lesage (4)- Steckler (5)- Barkus (6)- Bertoglio (7)- Carobrez (8)- Engin (9)- Treit (10)- Dickson (11)- Jessa (12)- Nazar (13)- Bidzinski (14)- Plaznik (15)- Wiley (16)- Cristello (17)- Balster (18)- Josephs (19)- O?Connor (20)- Finger (21)- Flor (22)- Cryan به بخش شکمی هیپوکامپ اثری بررفتار اضطرابی ندارد(شاه1،اسژوولد2وتریت،2004؛زریندست و همکاران،2010)."