Abstract:
تحقیق حاضر با هدف شناخت خودپنداشت جسمانی، شاخص تودة بدنی و سطح فعالیت جسمانی در دانشجویان انجام شد. 221 دانشجوی 18 تا 26 ساله (111 دختر، 110 پسـر) به شیوة تصادفی طبقهبندی شده، انتخاب و برمبنای سطح فعالیت جسمانیشـان به دو گروه تقسیم شدند. شرکتکنندگـان پرسشنامة خودتوصیفی جسمانی (مارش، 1996) را تکمیل کردند. نتایج نشان دادند که (1) بین دختران و پسران در خودپنداشت جسمانی کلی و شاخص تودة بدنی تفاوت معنادار وجود دارد، (2) بین زیرمقیاسهای فعالیت جسمانی، صلاحیت ورزشی، ظاهر بدن، قدرت بدنی و استقامت بدنی در دو جنس و در همة زیرمقیاسها بین گروه فعال و غیرفعال تفاوت معنادار وجود دارد و (3) زیرمقیاسهای خودپنداشت جسمانی (سلامت، فعالیت جسمانی، چربی بدن، استقامت بدنی و حرمت خود)، شاخص تودة بدنی و جنس، میزان فعالیت جسمانی را پیشبینی میکنند. به نظر میرسد پرداختن دانشجویان به فعالیت جسمانی، علاوه بر آثار جسمانی و فیزیولوژیکی، دارای تأثیرات روانی مانند افزایش خودپنداشت جسمانی است.
Machine summary:
"خودپنداشت جسمانی،شاخص تودۀ بدنی و سطح فعالیت جسمانی در دانشجویان leveL ytivitcA lacisyhP dna,xednI ssaM ydoB,tpecnoc-fleS lacisyhP stnedutS egelloC gnomA کریم صالحزاده مربی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مراغه سید حجت زمانی ثانی دانشجوی دکتری دانشگاه شهید بهشتی زهرا فتحی رضائی دانشجوی دکتری دانشگاه شهید بهشتی دکتر خسور صدر حقیقی استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد مراغه eeazeR ihtaF arhaZ etadidnaC DhP ytisrevinU ithseheB dihahS DhP,ihgihgaH rdaS orsohK ytisrevinU dazA cimalsI hcnarB hehgaraM hedazhelaS myraK ytisrevinU dazA cimalsI hcdnarB hehgaraM inaS.
ytivitca lacisyhp o} &%02917IVRG029G% همین جهت،محققان مطلوبیت کمتر برخی ابعاد ویژۀ خودپنداشت جسمانی را برای دختران در مقایسه با پسران نشان دادهاند(کاگلر،2009؛مورنو،جیمنو،ورنا و رویز، 2007؛هاگر،بیدل و وانگ،2005؛مارش،1998)که شامل درک از صلاحیت ورزشی،شرایط جسمانی،قدرت بدنی(آسی،اکلوند،وایتهد،کرازکی و کوکا،2005)، جذابیت بدنی(مایانو،نینوت و بیلارد،2004)و خودارزیابی کلی جسمانی(مارش،1998)است.
در ادمه،تحلیل هریک از متغیرهای وابسته(11 زیرمقیاس به تنهایی)،با استفاده از آلفای میزان شده بونفرونی(0/0045 0/05/11؛ 50/0<p( در گروه دانشجویان فعال و غیرفعال و گروه دختران و پسران نشان داد که زیرمقیاسهای فعالیت بدنی،صلاحیت ورزشی،ظاهر بدنی،قدرت بدنی،استقامت بدنی و حرمت خود در دو جنس تفاوت معنادار وجود دارد )50/0<p( و باتوجه به میانگین،پسراننمرههای بیشتری از دختران کسب کردند؛یعنی،پسران نسبت به دختران وضعیت بهتری در این زیرمقیاسها داشتند،به جز در زیر- مقیاس ظاهر بدنی که امتیاز دختران بیشتر از پسران بود.
به طور کلی نتایج این تحقیق نشان دادند که پرداختن دانشجویان به فعالیت بدنی،افزون بر تأثیرات جسمانی و فیزیولوژیکی،دارای تأثیرات روانی همچون افزایش خودپنداشت نسبت به بدن است."