Abstract:
لزوم تخصیص بهینه منابع و همچنین افزایش انگیزش در مدیران، سازمان ها را به سوی عدم تمرکز سوق داده است. یکی از پیامدهای طبیعی عدم تمرکز، سازمان دهی شرکت بر اساس ساختار بخشی است که در آن هر بخش به عنوان یک واحد اقتصادی مستقل در نظر گرفته می شود و واحدهای فرعی یک سازمان به عنوان واحدهای مستقل فعالیت میکنند. . در این مجموعهها، سیستم کنترلی مدیریت اغلب از قیمت های انتقالی برای هماهنگی فعالیت ها و ارزیابی عملکرد واحدهای فرعی استفاده میکند. البته همان طور که در مدل های ارایه شده بیان می شود در عمل اولویت اصلی شرکت ها در حداکثر کردن منافع کل شرکت می باشد و در بسیاری از موارد استقلال بخش ها با محدودیت مواجه می شود. در این مقاله به بررسی مدل های اقتصاد سنتی، برنامه ریزی خطی و حسابداری پرداخته شد. طبق مدل های اقتصادی برای تعیین قیمت انتقالی بهینه باید هزینه نهایی و درآمد نهایی بخش ها را در نظر گرفت و سطح بهینه فعالیت و قیمت انتقالی بهینه را بر این اساس تعیین کرد.همچنین طبق نظریه اقتصاد خرد شرایط گوناگونی برای بازار محصولات انتقالی در نظر گرفته می شود که عبارتند از بازار کامل، بازار ناقص و انحصار کامل. آن چه در مدل های اقتصادی دارای اهمیت است مستقل بودن واحد ها از نظر تقاضا و فن آوری است. به این معنا که قیمت تعیین شده توسط یک بخش، تاثیری بر تقاضای بخش دیگر نمی گذارد. به علاوه مقدار محصول یک دایره، مقدار محصول دایره دیگر را تحت تاثیر قرار نمی دهد. در مدل های برنامه ریزی خطی بیشتر به اختصاص بهینه منابع کمیاب توجه می کنیم و راه حل بهینه و قیمت انتقالی بهینه توسط اداره مرکزی بر این اساس تعیین می شود.
Machine summary:
"به عنوان مثال اگر بخش I دارای قدرت انحصاری در بازار باشد می تواند محصول واسطه ای را به قیمتی پایین تر از قیمت فروش واقعی به بخش داخلی بفروشد هرشلیفر (1959) نشان داد که در اینصورت قیمت انتقالی بهینه باید معادل هزینه نهایی بخش واسطه ای باشد تا سود شرکت به حداکثر برسد (P*=MCI).
همچنین در این مدل هزینه متغیر هر واحد (هزینه نهایی) و درآمد نهایی هر واحد ثابت می باشد در نتیجه منحنی هزینه نهایی و درآمد نهایی یکدیگر را قطع نمی کنند بنابراین مدیران بخش ها نسبت به سطح تولید و قیمت انتقالی بهینه بی تفاوت هستند در نتیجه برای ایجاد انگیزه در مدیران بخش ها باید از مکانیسم های دیگری استفاده کرد.
3- اگر منابع استفاده شده در تولید محصول واسطه ای نا محدود باشند قیمت سایه ای صفر خواهد شد و قیمت انتقالی معادل هزینه متغیر هر واحد می شود در این حالت بخش ها نمی توانند به عنوان یک مرکز سود عمل کنند.
در سیستم کنترل مدیریت برای تعیین قیمت انتقالی سه روش وجود دارد : 1- قیمت گذاری اقلام انتقالی بر مبنای قیمت بازار : اگر الف- برای محصول واسطه ای بازار رقابتی کامل وجود داشته باشد، ب- وابستگی متقابل بین واحد های فرعی به کمترین مقدار ممکن برسد، ج- برای کل شرکت از نظر خرید و فروش در بازار خارجی (به جای انجام دادن معاملات داخلی) هیچ نوع هزینه یا منفعت اضافی وجود نداشته باشد."