از خودبیگانگی - Journal دانشگاه انقلاب Journal Article

"وی سپس استدلال می‌کند که انسان چون باجنبه‌های زشت وجودش برخورد می‌کند،نمی‌تواندباور کند که نیکیها و کمالات از آن خودش است وچون نمی‌تواند آنها را منتسب به خود کند،موجوددیگری در خارج برای خویشتن فرض می‌کند کهاین کمالات همه مال اوست و آن‌وقت می‌گوید اوخداست. «روبرت پارکر»در کتابخود می‌گوید10:«چه از نظر فویرباخ و چه ازدیدگاه مارکس،انسان والاترین موجود عالم است»(البته نظر هگل هم همین بود)و سپس می‌گوید:«پیش از این دو متفکر طی هزاران سال کسانیبوده‌اند که انسان را برگزیده و اشرف مخلوقاتعالم دانسته‌اند(در ادیان)و لذا چنین عقیده‌ای،کشف مارکس و فویرباخ نبوده است. تفاوتی که میان نظریۀ ازخودبیگانگی هگل بانظریات مارکس و فویرباخ وجود دارد این است کهدر فلسفۀ هگل روح مطلق از خود بیگانه می‌شود،نه انسان؛درصورتی‌که در فلسفۀ فویرباخ و به تبعاو مارکس،انسان از خود بیگانه می‌ود. مارکس می‌گویدهمه‌چیز انسان به کار است و لذا باید به خود انسانتعلق داشته باشد. اما از نظر اینکه(به تصویر صفحه مراجعه شود)انسان باید باشد هنوز نامتعین است و از نظراستعدادهای فراوانی که دارد نامتعین استو لامتعین باقی ماندن کمالی برای وی محسوبنمی‌گردد. انسان دربارۀ هرچیزی که بیندیشد،به یک اعتبار همان می‌شود؛یعنی آن چیز دیگر،امری در کنار«من»نیست،بلکهدر این صورت«من»او شده است و اگر از اندیشۀ آنبیرون آید و به چیز دیگری فکر کند،همان می‌شود. اما او بالاتر از اینرا فرض کرده است،یعنی آن ذاتی که صفات کمال در اوجمع شده است،خود انسان است؛به خودش بازگردد و خودشرا از نو کشف کند که قهرا لازمۀ این امر انسان‌گرایی به معنینوع‌پرستی نیز هست."