Abstract:
از زمینهسازی ظهور، هم آمادگی برای ظهور را میتوان اراده کرد و هم اقداماتی را که سبب تعجیل ظهور میگردد. بیشک رفتارهایی که تعجیل در ظهور را باعث میشود، به معنای تأثیرگذاری عملکرد انسانها در تعجیل یا تأخیر ظهور است. این نوشتار، کوشیده تا با استناد به روایات، ثابت کند که زمینهسازی، به هر دو معنای آن درست و مستند به روایات است و عملکرد انسانها، تأثیر مستقیمی در غیبت و ظهور امام دارد. از سوی دیگر، کوشیده تا اثبات کند که میان رفتار مردم و غیبت و ظهور امام به صورت کلی، رابطۀ علی و معلولی برقرار نیست؛ گرچه بیتردید، غیبت معلول سوءرفتار مردم است و با تغییر مثبت در انسانها، ظهور حتما اتفاق خواهد افتاد. همچنین کوشیده تا این معنا را اثبات کند که زمینهسازی، وظیفهای مستقل و متفاوت با مسئولیتهای معهود دینی نیست، بلکه انجام دادن همین مسئولیتهای معهود دینی، ظرفیت همراهی با امام را در مردم ایجاد میکند و زمینههای ظهور را فراهم میسازد
Of the preparation for the age of Appearance (of the Saviour)، we can both get ready for his appearance and do actions that will hasten the Appearance. No doubt the behaviors that makes rush in emergence، or delay the emergence is meant to show the influence of human performance. This paper attempted to invoke the tradition، to prove that the underlying meaning of both the right and the documentary tradition، and human performance، has a direct effect in the absence of the Imam.
On the other hand، arguably، there is not a cause and effect relationship between people’s behavior and Imam’s Absence or Presence. Although Absence is due to the misbehavior of the people in general، the Presence will happen with a positive change in people. This article has also attempted to argue that setting the ground is not an independent and different responsibility from other religious duties. Performance of the usual religious duties makes the potential in people to be with Imam and set the grounds for Presence.
Machine summary:
"برای نمونه، وی در جایی ضمن پاسخ به این پرسش که علت غیبت امام مهدی( چیست و اگر صعوبت زمان عامل غیبت بود، این علت در زمان سایر امامان نیز وجود داشت در حالی که آنان غایب نشدند، چنین مینویسد: از آنجا که امام زمان، همان کسی است که از اول خلقت و در گذر زمانها از شمشیر کشیدنش و جهاد با دشمنان خداوند و برداشته شدن تقیه از دوستانش و ملزم کردن آنها به جهاد در زمان ظهورش سخن گفته شده و بیان شده بود که او همان مهدی است که خداوند حق را به وسیلۀ او آشکار میسازد و گمراهی را نابود میکند و معلوم بود که او با شمشیر قیام نمیکند، مگر با وجود انصار و اجتماع یاران؛ ولی با وجود این، انصار او از زمان وجودش تا زمان ما، آماده و بر یاری او متحد نبودهاند و در تمام کرۀ زمین کسی که برای جهاد آمادگی داشته باشد، وجود نداشت؛ گرچه کسانی بودند که برای نقل آثار و حفظ احکام و دعا به درگاه خداوند برای فراهم شدن اسباب این کار اهلیت داشتند."