Abstract:
از مباحث مهم و مطرح در جوامع اسلامی آن است که آیا زنان مسلمان میتوانند در جامعه حضور یافته و به ایفای نقش اجتماعی خود بپردازند؟ در این صورت، با توجه به این که مشارکت اجتماعی بانوان مستلزم ارتباط و معاشرت با مردان نیز هست، آیا فقه اسلامی که برگرفته از قرآن کریم و روایات وارده از اهل بیت (ع) است، این گونه ارتباط را تأیید میکند یا نه؟ آیا این معاشرتها محدود است یا مطلق؟ و اگر محدود است چه حد و مرزهایی برای آن در نظر گرفته شده است؟ این پژوهش، ضمن پاسخ گویی به پرسشهای یاد شده، در صدد اثبات این مسئله میباشد که شریعت اسلامی، حضور اجتماعی زنان را با رعایت ضوابط و آداب تعیین کرده، پذیرفته است؛ آدابی که برخی از آن مشترک میان مردان و زنان است و برخی دیگر ویژهی زنان میباشد که به همهی آنها در این مقاله اشاره خواهد شد. حاصل سخن آن که ارتباط زن و مرد و یا به بیان دیگر، مشارکت اجتماعی زنان در صورتی که برای انجام وظایف محوله و براساس موازین تعیین شده از سوی شارع باشد، نه تنها اشکالی ندارد بلکه چه بسا ضرورت هم خواهد داشت.
Machine summary:
"مشارکت اجتماعی زنان از دیدگاه کتاب، سنت و فقه اسلامی سیدمهدی احمدی* و سیده رقیه سیدی جربندی چکیده از مباحث مهم و مطرح در جوامع اسلامی آن است که آیا زنان مسلمان میتوانند در جامعه حضور یافته و به ایفای نقش اجتماعی خود بپردازند؟ در این صورت، با توجه به این که مشارکت اجتماعی بانوان مستلزم ارتباط و معاشرت با مردان نیز هست، آیا فقه اسلامی که برگرفته از قرآن کریم و روایات وارده از اهل بیت (ع) است، این گونه ارتباط را تأیید میکند یا نه؟ آیا این معاشرتها محدود است یا مطلق؟ و اگر محدود است چه حد و مرزهایی برای آن در نظر گرفته شده است؟ این پژوهش، ضمن پاسخ گویی به پرسشهای یاد شده، در صدد اثبات این مسئله میباشد که شریعت اسلامی، حضور اجتماعی زنان را با رعایت ضوابط و آداب تعیین کرده، پذیرفته است؛ آدابی که برخی از آن مشترک میان مردان و زنان است و برخی دیگر ویژهی زنان میباشد که به همهی آنها در این مقاله اشاره خواهد شد.
البته، تحقق همهی زناها و روابط ناسالم، نگاه حرام نیست بلکه نگاه ناسالم یکی از اهرمهای قوی شیطانی است که میتواند زمینهی تحقق این گونه مفاسد را در جوامع ایمانی فراهم آورد؛ شایان ذکر است که در روایات، برای چشم پوشی، پاداشهایی نیز در نظر گرفته شده است؛ در روایتی آمده است: هر کس چشمش به زن نامحرمی بیافتد، پس دیدگان خود را به سوی آسمان برگرداند یا آن را فرو بندد، خدا به پاداش این عمل، حورالعینی در بهشت به او عطا خواهد کرد (الحر العاملی، 1427؛ الاحسائی، 1403)."