Abstract:
هدف از این پژوهش بررسی مقایسه ای خوپایی در زنان شاغل و غیر شاغل می‌باشد. این پژوهش از نوع میدانی بوده و روش آن نیز از نوع توصیفی است. نمونه مورد بررسی، متشکل از دو گروه زنان شاغل تمام وقت و پاره وقت و غیر شاغل (خانه دار) در سطح شهر تهران می باشد. در این پژوهش جهت سهولت در محاسبات و کاهش خطاهای اندازه گیری از نرم افزاری spssو برای جمع آوری داده های مربوط به آن ها از پرسشنامه خودپایی اشنایدر استفاده شده است. برای بررسی رابطه بین متغیرها از روش های آمار توصیفی و آزمون t برای دو گروه مستقل و هم‌چنین، آزمون Anova و آزمون x2 ( کا اسکوئر) و ضریب همبستگی استفاده گردید. یافته های پژوهش بیانگر آن است که میزان خودپایی در زنان شاغل نسبت به زنان غیر شاغل بیش‌تر است (و این تفاوت در سطح (001/0 p<) معنادار می باشد). هم‌چنین بین سه گروه خودپایی بالا، متوسط و پایین هم توزیع یکنواختی دیده نمی شود. هم‌چنین، برای نمایش یافته های پژوهش بنا به ماهیت فرضیه‌ها و پاسخ به پرسش‌های پژوهش از روش‌های آمار توصیفی و برای تحلیل داده ها نیز از آزمون های آماری چون، آزمون t برای دو گروه مستقل در جهت مقایسه میانگین ها و مجموع رتبه های دو گروه استفاده شده است.
Machine summary:
"در ظاهر، افرادی که خودپایی بالا دارند، نخست نسبت به موقعیت‌های احراز شغل وضعیت بهتری را از خود نشان می‌دهند (به خاطر قدرت بهتر تغییر رفتار متناسب با موقعیت) که این عامل به وضعیت جذب آنها در محیط‌های شغلی بسیار کمک خواهد کرد در ثانی در محیط‌های کاری نیز چون وظایف را از راه بر آوردن انتظارات دیگران و با مهارت بالاتر انجام می دهند و به خاطر اینکه آنها مشاغل اساسی رادر شبکه های اجتماعی جستجو می کنند، ارتقاء می یابند (Martin & Anshe,1995 ).
در یک انتهای این پیوستار افرادی قرار دارند که کمترین میزان توجه را در ارتباط با تأثیرگذاری بر اطرافیان دارند و واکنش های آنها همیشه نمودی از احساسات و نگرش های درونی آن‌هاست (Snyder Quotes by Narimani, etc,1386) بتازگی در مباحث روان‌شناختی، موضوع خودپایی یعنی شاخصی که افراد رفتارشان را بر اساس نشانه های دیگران و شرایط بنا می نهند (رفتارشان را بر مبنای مردم و موقعیت ها تنظیم می‌کنند)، بسیار مورد توجه قرار گرفته است به این صورت که به نظر می رسد افراد با خود پایی بالا به اینکه چه رفتاری برای احراز موقعیت شغلی خاص مناسب است و رفتارهای دیگران ( دراین موقعیت ) توجه می کنند و بر اساس آن رفتار می کنند.
در ظاهر، افرادی که خودپایی بالا دارند، اولا نسبت به موقعیت های احراز شغل وضعیت بهتری را از خود نشان می دهند (به صورت نمایشی) که این عامل به وضعیت جذب آنها در محیط‌های شغلی بسیار کمک خواهد کرد، در ثانی در محیط‌های کاری نیز چون وظایف را از راه بر آوردن انتظارات دیگران انجام می دهند و به خاطر اینکه آنها مشاغل اساسی را در شبکه‌های اجتماعی جستجو می کنند، ارتقاء می‌یابند."
(
, 
, 
)
