Abstract:
رابطه هند با رژیم صهیونیستی در شش دهه گذشته فراز و نشیب بسیاری را طی کرده است. هندیان از دیرباز در زمره حامیان اعراب بودند و مدت ها پیش از طرح تقسیم به موضوع فلسطین جانبدارانه می نگریستند. به رغم تلاش های بسیار یهودیان و دولت اشغالگر طی چهار دهه، هند تمایلی به بهبود روابط با اسرائیل نداشت. کوشش مقامات یهودی که زمینه های بسیاری برای همکاری های سیاسی، نظامی و امنیتی را نوید می داد و بر ارزش نسبی روابط می افزود، اقبالی هندی در پی نداشت. تا پیش از فروپاشی شوروی و شروع مذاکرات سازش، هند همواره ناقد صریح سیاست ها و رفتارهای اسرائیل بود؛ اسرائیل در سیاست خاورمیانه ای هند جایگاهی نداشت و دولت های مختلف برآمده از گروه ها و احزاب متفاوت هندی به دلیل حمایت افکار عمومی از فلسطینیان و لزوم توجه به خواسته های اقلیت بانفوذ مسلمان، از برقراری رابطه با اسرائیل اکراه داشتند. شروع روند سازش و تمایل ساف به مذاکره با اسرائیل و نیز سقوط حامی قدیمی هند (شوروی) از مهم ترین دلایل برقراری رابطه با اسرائیل به شمار می رود. این روابط پس از دو دهه اکنون به بالاترین سطوح خود در سه حوزه سیاسی، نظامی و امنیتی رسیده است.
Machine summary:
"در این سه دهه میتوان فهرست بلندبالایی از مشکلاتی را که میان دو کشور وجودداشت و مصایق بارز جانبداری هند از اعراب نامیده میشود،به شرح زیر یاد کرد: *محکوم کردن طرح تقسیم فلسیطین؛ *مخالفت با عضویت اسرائیل در سازمان ملل؛ *اعطای نمایندگی کنسولگری در بمبئی و نه در دهلی نو؛ *مخالفت با جنگافروزی اسرائیل در جریان بحران کانان سوئز؛ *دفاع همهجانبه از موضوع فلسطین در سازمان ملل؛ *پذیرش ساف به عنوان نماینده فلسطینیان؛ *مخالفت با فرود هواپیمای رئیس جمهور وقت اسرائیل در دهلی در مارس1966؛ *مخالفت با حمله اسرائیل در جنگ ژوئن 1967 و محکوم کردن آن؛ *حمایت از مصر در جریان جنگ فرسایشی و جنگ 1973؛ *حمایت قاطع و رأی مثبت به قطعنامه 3379 سازمان ملل که صهیونیسم رامساوی با نژادپرستی میدانست؛ *اعطای موقعیت دیپلماتیک به فلسطین در هند؛ *پذیرش علنی رهبران فلسطینی و طرد رهبران اسرائیلی؛ *همکاری با جمهوری اسلامی،مصر و عراق که دشمنان اسرائیل بودند؛ *اخراج کنسول اسرائیل در 1982 و عدم پذیرش کنسول جدید تا چند سال بعد؛ *عدم ارائه ویزای توریستی و مسافرتی و تجاری به متقاضیان اسرائیلی؛ *مشورت هند با عرفات برای برقراری روابط با اسرائیل پس از مذاکرات مادرید.
مایل هند برای برقراری رابطه با اسرائیل در ابتدای دهه نود و زمان برقراری روابط دوجانبه،وضعیت منطقه بهطور اجمالی بدینشرح بود:حمایت شوروی از هند برداشته شده بود؛دهلی نو سیاست درهای باز واقتصاد لیبرالیستی را برگزیده بود؛مصر دیگر در زمره دشمنان اسرائیل محسوبنمیشد؛روابط هند و مصر وجهه خصمانه و ضد اسرائیلی خود را پس از پیمان صلحکمپ دیوید از دست داده بود؛عراق دشمن دیگر دولت یهودی تحت شدیدترینحملات نیروهای متحد قرار داشت و توان نظامیاش را بهطور کامل از دست داده بود."