Abstract:
این تحقیق با استفاده از مدل تعدیل شده وردی(2006) به آزمون تجربی رابطه میان کارایی سرمایه گذاری و کیفیت گزارشگری مالی پرداخته است. کارایی سرمایه گذاری به صورت مفهومی، به معنی پذیرش پروژه هایی با ارزش فعلی خالص مثبت است و منظور از ناکارایی سرمایه گذاری، گذر از این فرصت های سرمایه گذاری(سرمایه گذاری کمتر از حد) و یا انتخاب پروژه هایی با خالص ارزش فعلی منفی(سرمایه گذاری بیش از حد) است. در این تحقیق، سرمایه گذاری مورد انتظار، تابعی از فرصت های رشد تلقی شده و«سرمایه گذاری کمتر از حد»(انحراف منفی از سرمایه گذاری مورد انتظار) و «سرمایه گذاری بیش از حد»(انحراف مثبت از سرمایه گذاری مورد انتظار)، به عنوان ناکارایی سرمایه گذاری مطرح شده است. برای ارزیابی کیفیت گزارشگری مالی، از مدل های کیفیت اقلام تعهدی استفاده شده است. این تحقیق در 152شرکت پذیرفته شده در بورس تهران، بر اساس اطلاعات مندرج در گزارش های مالی شرکت ها در فاصله سال های 1379 الی 1387 انجام شده است که نتایج نشان داد در بورس تهران بر خلاف تحقیقات بیدل و همکاران(2006، 2007 و 2009) و وردی (2006) ، عملا هیچ گونه همبستگی معناداری میان متغیرهای مزبور وجود ندارد.
Machine summary:
"جدول 2:نتایج آزمون تحلیل رگرسیون ترکیبی با ضرایب ثابت و شیب مشترک(به تصویر صفحه مراجعه شود) 1-علت تفاوت تعداد ترکیب با تعداد مشاهدات استفاده از تصحیح خودبازگشت مرتبه اول است فرضیه بدیل:کیفیت گزارشگری مالی با سرمایهگذاری کمتر از حد،رابطهای معنادار ندارد.
جدول 5:نتایج همبستگی پیرسون و اسپیرمن در فرضیه دوم تحقیق(به تصویر صفحه مراجعه شود) جدول 6:نتایج آزمون تحلیل رگرسیون ترکیبی با ضرایب ثابت و شیب مشترک(به تصویر صفحه مراجعه شود) &%00604MHPG006G% نتیجهگیری و بحث در این تحقیق،اثرات کیفیت گزارشگری مالی برکارایی یا ناکارایی سرمایهگذاری در 152 شرکتپذیرفتهشده در بورس اوراق بهادار تهران براساساطلاعات مندرج در گزارشهای مالی شرکتهایفوق در فاصله سالهای 1379 الی 1388 بررسی شدهاست.
همچنین عدم تاکید سهامداران،سرمایهگذاران ووامدهندگان فعال در بازار سرمایه ایران بر کیفیتاقلام مندرج در گزارشهای مالی منتشره و اتکایصرف بر کمیت اقلام مندرج در آنها(بهویژه میزانسود ابرازی یا جمع داراییهای ثابت شرکت)از یکسو و عدموجود سنجهای برای ارزیابی کیفیت ایناقلام بر اثر ضعف و سطحی بودن سازوکارهاینظارتی نهادهای موجود،شامل سازمان بورس اوراقبهادار و موسسات حسابرسی معتمد آن از سویدیگر،احتمالا موجب میگردد تا در عمل توجه لازمبر اصل مساله گزارشگری مالی و درنتیجه،کیفیت آنوجود نداشته و این گزارشها بیشتر جنبه تشریفاتی ونه کاربردی پیدا کرده باشند و در نهایت،هیچگونهارتباطی با چگونگی بودجهبندی سرمایهای شرکت وکارایی چنین سرمایهگذاریهایی نداشته باشند.
پیشنهادهای کاربردی با توجه به یافتهها و نتایج حاصل از این تحقیق وهمچنین مبانی نظری تشریح شده در ادبیات اینپژوهش که چکیده آن در نمودار 1 نشان داده شده،راهکارهایی به شرح موارد ذیل برای رفع موانعموجود در رابطه کیفیت گزارشگری مالی و کاراییسرمایهگذاری در بازار سرمایه ایران پیشنهاد میشود."