Abstract:
فرامرزنامه یکی از منظومه های حماسی ایران است که به یکی از جریانات زندگی فرامرز، فرزند رستم، در هندوستان پرداخته و این منظومه که تقریبا1550 بیت دارد، توسط سراینده ای ناشناس، که احتمالا، از فرس آباد مرو بوده، در قرن پنجم سروده شده است و شرح جنگ آوری ها و دلاوری-های فرامرز را در هندوستان پیگیری می کند. سراینده فرامرزنامه، سعی بر این داشته که خود را پیرو فردوسی نشان دهد، و حتی خود را غلام فردوسی دانسته؛ ولی نتوانسته به اندازه فردوسی و شاهنامه تاثیر گذار باشد و نبردهای فرامرز، چون نبردهای پدرش اصلا جنبه ملی و پهلوانی ندارد و برای رهایی پادشاه هند از چنگ دشمنانش است؛ اما این منظومه به دلیل ساختار زبانی و فکری دلنشینش، شایسته بحث و بررسی است و در این پژوهش برآنیم که علاوه بر نشان دادن تفاوت های فرامرزنامه با شاهنامه، به بررسی ابعاد این منظومه بپردازیم .
Machine summary:
"به فکر و به تدبیر و از رای و دیو#به دام آوریدیم کناس دیو بر این گنج کردم و را پاسبان#که تا گوش دارد به روز و شبان (سرمدی،1382:77) در رفتن فرامرز به بیشه مرزقون و جنگ کردن بیژن با گرگ گویا و کشته شدن گرگ به دست بیژن و یافتن گنجهایی که نوشزاد بن جمشید همراه با یک لوح زرین برای فرامرز گذاشته بود،به حوادثی بر میخوریم که دوباره برای تأیید کارها و حقانیت پهلوان که از قبل برای وی خبری و نامهای توسط پادشاهی بزرگ فرستاده شده است،و این نامه نیز چون نامۀ ضحاک پر از پند و اندرز و بیان بیوفایی دنیاست و در حقیقت فرامرز را راهنمایی میکنند که به راه راست حرکت کند و به غیر از خوبی و نیکی به چیزی نیندیشد: یکی لوح زرین به بالین اوی#نبشته یکی نامه کای جنگجوی چمن بس فراخ است و دلتنگ ما#جهان پر زر و سیم و پر زنگ ما تو بادی فروزان میان گوان#که تن او فتاده شد از من روان پدر کرد نام مرا نوشزاد#ز جمشید دارم به گیتی نژاد نیایی تو یکسر پدر بر پدر#ز پشت پدر من بدان ای پسر تو تکیه به عمر و جوانی مکن#به گیتی چو ما زندگانی مکن (همان:87-88) 7-نبردها فردوسی،وقتی در جنگها و دلاوریهای پهلوانان خود عزمی میاندیشید، این عزم فقط برای وطن است."