دوشنبه ها - Journal گلستانه Literature and art

"روی صندلی پارک می‌نشینی و بهآدم‌هایی که رد می‌شوند خیره می‌شوی اما مثل این‌که این اولینباری است که ازدیدن این همه درخت و پرنده‌هایی که فوج‌فوج توی آسمان چرخ می‌خورند وهرازگاهی پایین می‌آیند و گاهی آن‌قدر بالا می‌روند که به نقطه‌های کور مبدلمی‌شوند لذت می‌بری. به بازی بچه‌ها که روی برف‌ها سر می‌خورند خیرهمی‌شوی و یادت می‌آید تو شبیه هیچ کدام این آدم‌هایی که زندگی زیر پی وپوست‌شان جریان دارد نیستی انگار دلت برای کسی یا چیزی که اصلا نمی‌دانیکیست و چیست و چه طور نمی‌دانی کیست و چیست و چه طور تصورش کنیتنگ شده است و آن قدر به یک نقطه خیره می‌شوی که چشمانت سنگینمی‌شوند واین‌بار مردی را می‌بینی که بارانی بلندی پوشیده و کتاب‌هایی زیربغل گرفته اما سر ندارد."